Süper Lig’in sonuna geldik. Bu saatten sonra büyük bir futbol sürprizi ancak üstteki sıralamayı değiştirebilir. Orada da önde olan Galatasaray ise, değiştiğini tarih yazmaz. Zirvedeki ikili rekabette daha az hata yapan kazandı. İsmail Kartal da lig özelinde çok iyi iş çıkardı ancak öyle bir rakibi vardı ki, hiç nefes aldırmadı. İsmail Kartal, Okan Buruk’a göre bir iki maçta daha fazla hata yaptı. Tabi küçük gibi görünen o bir iki hata, koca bir sezona mal oldu.
Beşiktaş ve Trabzonspor’un erken kopmuş olması ligi rekabet açısından güdük hale getirmişti. Belki Fenerbahçeliler ve Galatasaraylılar rekabetin hazzını yaşadı ama ilk 2 ile diğerleri arasında açılan puan farkı, atılan yenilen gol sayıları ve ulaşılan puanlar sağlıklı ve sürdürülebilir değil. İki takımın harcadığı para ve kurduğu kadrolar diğerlerinin çok ötesine geçti. Bu durum Süper Lig’de şampiyonluk getiriyor belki ama bunca yatırımın, yaklaşık 200 milyon Euro’luk takımların diğer kulvarlarda da yol almış olması gerekiyordu. Takımlarımızı Avrupa’dan eleyen Sparta Prag’a, Olympiakos’a, hatta ve hatta Avrupa’yı kasıp kavuran Bayer Leverkusen’e bakıyorsunuz, takım bütçeleri ve verdikleri maaşlar bizimkilerin yanına yaklaşamıyor. Zaten Türkiye’de şampiyonluk yarışını 100 metre yarışı gibi düşünürsek; şampiyonluk sayıları ve bütçelerden yola çıkarsak, 20 takım içerisinde Galatasaray teknik direktörü 40 metre, Fenerbahçe teknik direktörü 30 metre, Beşiktaş teknik direktörü 20 metre, Trabzonspor teknik direktörü ise 10 metre önde başlıyor. Yani şampiyon olma olasılığı, eldeki imkanlara göre diğerlerine göre daha fazla. Herkes şampiyon olmak ister. Herkes için kıymetlidir. Galatasaray’ın olmak üzere olduğu şampiyonluk da şüphesiz kıymetli ancak bunlarla yetinmek, buradan yola çıkarak çok başarılı bir sezon geçirmiş gibi düşünmek doğru değil. Bu durum hedefleri küçültür. Süper Lig’de birbirimizi yenip, birbirimizi geçmek tatmin eder ama onun için bu kadar para harcamaya gerek yok. İç rekabetin şiddetini azaltıp, dış rekabeti hedef haline getirmek zorundayız...
