Dün gazetemiz Yeni Şafak, “Faiz arttı, döviz yükseldi, enflasyon azdı, üretim düştü, sanayi duruyor” manşetiyle yayınlanınca pek çok eşim dostum bana ulaştı. Soruları ortaktı: “Ne oluyor?” Benim de cevabım netti: “Yahu bizim faize de faizli ekonomiye de düşmanlığımız Hz. Adem’e dayanır. Hz. Adem’in yeryüzüne indiği günden beri faiz bize haramdır ve faizle mücadeleyi bir ölüm kalım meselesi olarak değerlendiririz.” “Biz” dediğim toplama bir açıklık getirmem gerekir mi bilemiyorum. “Biz” işte. Allah’ın

Mayıs ayı gündemi bir hayli yoğun… Bu ay Terörsüz Türkiye süreci, İstanbul’daki Ukrayna-Rusya barış görüşmeleri gibi kritik gelişmeleri çokça konuştuk. Bu yüzden iki nükleer güç arasındaki tehlikeli gerilime eğilememiştim. Hindistan ve Pakistan arasında sıcak çatışmaya dönüşen, daha sonra ateşkesle sönümlenen, ancak diplomasi sathında etkisi süren krizden bahsediyorum. Haftasonu Cumhurbaşkanı Erdoğan, Pakistan Başbakanı Şahbaz Şerif’i kabul etti. Bu vesileyle, meseleyle ilgili bazı gelişmeleri kayda

Sanatımız gelişiyor! Bez tuvaller sanatçının sanatını icra etmesine artık yeterli gelmediği için nicedir yer-yüz-ü parçası olma esasında açık ya da kapalı mekanlar enstalasyon için tuval işlevi görüyor ve bu sayede artık sanat bir şey üzerine işlenmiyor, mekanın kendisine yerleştiriliyor ve hatta dijital / sayısal sanatla mekan şartının da ötesine geçilip -çoğu elektronik miyavlamalar eşliğinde- fizikselliği aşma iddiasıyla çok acaip numaralar çekiliyor. Öte yandan eski tarz el emeği göz nuru işlerde

Gerek siyasi iletişim gerekse pazarlama ve halkla ilişkiler dahil tüm stratejik iletişim alanlarında devreye sokulan araçların en etkililerden birinin Metafor kullanımı olduğu konusunda iletişimcilerin genel bir mutabakat içinde olduğu bir husustur… Dilimizde benzetim, mecaz, istiare, simgesel anlatım gibi kavramlarla karşılanmaya çalışılan ‘metafor’, hedef kitle nezdinde zincirleme reaksiyonu tetiklemesi, çözümleme sürecini başlatması ve hafızalara kazınması açısından belagatın temel direklerindendir…

Yargıya intikal etmiş iddialar üzerinden kimseyi peşinen suçlu ilan etmemek gerektiğine inanırım. Ne savcıyız biz, ne de hakim. Yargılanma sonucunda ortaya konan karara bakıp konuşmak en doğrusudur. Orada somut ve objektif belgeye ve delile uygun karar verilmişse sorun yok. Ama değilse eleştirel tavrımızı hep beraber ortaya koyarız. Bu hukuka ve insan haysiyetine saygının bir gereğidir. Masumiyet karinesinin benim için ifade ettiği anlam budur. Hakkında türlü iddialar ileri sürülen kişileri peşinen

Özgür Bey evvelce İngilizlerden medet ummuş, elini kolunu sallayarak konuşurken sesini çatlatarak yardım ve destek istemişti. İngilizler öyle her esen rüzgâra gelecek adamlar değil. Destek verilmesi istenen kişinin neyle suçlandığına bakarlar önce. “Şiir mi okudu, hikâye mi yazdı? Konu nedir?” diye sorarlar ve suçlama konusunun “yolsuzluk” olduğunu duyunca, bakışlarını başka yöne çevirirler. Öyle de yaptılar nitekim. Rüşvet, yolsuzluk ve irtikap söz konusu olduğunu fark edince, inceden bir ıslık

Dünyada yükselen bir eğilim var. Borç alanlar, borçlarının döviz kompozisyonunu çeşitlendirmeye başladı. Doların yüksek faizi arkasına gizlenen bu durum basbayağı bir dip dalganın geliştiğini gösteriyor. Daha çok firma ve banka Çin yuanı cinsinden borçlanmalar gerçekleştiriyor. Batı finansına alternatif oluşturmak bu meselinin esasına benziyor. Elbette Çin de ticaretini korumak istiyor. Öyle bir denklem oluştu ki ülkelerle Çin’in karşılıklı stratejiler örtüşüyor. Daha önce Eximbank ve Denizbank’ın

Hong Kong merkezli İngilizce Pazar gazetesi “South China Morning Post”un yazarlarından Alex Lo 11 Mayıs tarihli yazısında Batı dünyasının Gazze’de kendi mezarını kazdığını belirtiyordu. Alex Lo Batılı liderlerin İsrail’in soykırım dürtüsünü serbest bırakmasına izin vererek geri dönüşü olmayan ahlakî bir kırmızı çizgiyi aştıklarını da vurguluyordu. Alex Lo Batılı liderlerin Gazze’de yürütülen soykırımı İsrail’in ‘kendini savunma hakkı’ olarak çerçevelediklerine dikkat çekiyordu. Lo, ABD ve Almanya