GÜNDÜZ UYKUDA GECE SOKAKTAUmman'da güneş zamanı yaşanıyor. Sabah mesai neredeyse gün doğumu ile başlıyor ve öğle saatlerinde hayat öğle uykusuna yatıyor. Onun için üç gün boyunca biz sanki yaşanmıyor gibi yaşanan şehrin içinde dolaştık. Çünkü Umman'da 13-17 arası tatil. Güneş ışınlarının en dik olduğu saatlerde herkes istirahat halinde. Saat 17'den sonra hayat yeniden başlıyor ve gece ikiye kadar devam ediyor. Bizim için caddeler ve sokaklar iki kere boştu. Birincisi Cumhurbaşkanı Sayın Abdullah Gül için yollar tamamen kapatılmıştı. İkincisi halk sıcak dolayısıyla istirahata çekilmişti. Yol kenarlarında da hiç kimseler yoktu. Ertesi gün de durum çok değişmedi. Maskat'ın kenar mahallesi sayılabilecek yerlerde -sakın gözünüzün önüne ucube yerler gelmesin- bir iki insan gördüğümüzde, Cengiz Çandar “İşte kardeş ve dost Umman halkı” esprisini yaptı. Araçtaki herkes bir merak bakarken, “kardeşin” Ummanlı değil bir göçmen olduğunu fark ettik. Hintli, Pakistanlı ya da Bangladeşli biri. Bomboş caddelerde araba sürmenin rahatlığını, o araba içinde yolcu olmanın keyfini varın siz düşünün. Ya da tehlikesini… Çünkü Ummanlı şoförümüz bir rallici gibi araç kullanarak zaman zaman yüreğimizi ağzımıza getirdi. Ummanlılar “güneş zamanını” yaşarken biz “saat zamanını” yaşamaya devam ettik. Hal böyle olunca tertemiz caddelerin, baharat kokulu havanın, bembeyaz görünümlü evlerin birbirine bir hayli uzak mesafesinde kendimizi zaman zaman Truman Şhov'da, zaman zaman da bir masal ikliminde hissettik. Mekânın insansızlığı bizi bir film platosunda bulunduğumuz izlenimine düşürürken, anlatılanlar masal kadar uzak, masal kadar dinlendirici geldi.
Ankara 2. Bölge Milletvekili Aşkın Asan iki yıl Umman'ın gözde üniversitesi Sultan Kabus'da öğretim görevlisi olarak çalıştığı için ülkeyi ve insanları çok iyi tanıyor. “O kadar çok sevdim ki bu ülkeyi ömrümün sonuna kadar kalabilirdim” diyen Asan bu güzel ülkeden milletvekili olunca ayrılmak zorunda kalmış. Ama bu ülkeye karşı beslediği güzel duygular hiç değişmemiş. Umman'ı “Yağmur çamur yok. Yollar tertemiz, çiçeklerle dolu. İnsanlar mutlu. Televizyonlarında insanın moralini bozacak hiçbir şey yok” diye tarif eden Aşkın Asan'dan bu güzel ülkenin mutlu insanlarını dinledik.
Vekil olmadan önce Umman'da üniversite hocası idiniz. Bu görevinizin başlama ve bitiş hikâyesini bizimle paylaşır mısınız?
Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fatih Eğitim Fakültesi, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Bölümü'nde öğretim üyesi ve dekan yardımcısı olarak görev yapmakta idim. Bir gün elektronik posta adresime bir davet mektubu geldi. Davet Birleşik Arap Emirlikleri'nde bulunan Ajman Üniversity of Science and Technology'den geliyordu. Beni Eğitim Teknolojileri Bölümü'ne misafir öğretim üyesi olarak davet ediyorlardı. Beni nasıl keşfettiler acaba diye çok düşündüm. O sıralar bu alanda çok iyi dergilerden birinde yayınım çıkmıştı. Yapmış olduğum araştırma onların hayli beğenisini kazanmış ki beni üniversitelerine davet ettiler. Tabii bunu daha sonra kendilerinden öğrendim. Internettten araştırma yaptıktan sonra hemen kabul ettim ve YÖK görevlendirmesi ile Dubai'ye gittim. Ajman Üniversitesi'nde iki yıl görev yaptıktan sonra Türkiye'ye döndüm. Zaten YÖK iki yıllık görevlendirme yapıyordu. Dubai'de görev yaparken bir konferansa katılmak için Umman'ın başkenti Maskat'ta bulunan Sultan Kabus Üniversitesi'ne gitmiştim. Orada yeni kurulan Öğretim Teknolojileri Bölümü'nün bölüm başkanı ile de tanışmıştım. O günden sonra bölüm başkanı ısrarlı bir şekilde beni üniversitelerine davet etti. Tabii zor bir seçim vardı önümde. Daha fazla görevlendirme almam da mümkün değildi. Ben de istifa ettim ve çocuklarımla beraber Umman'a Sultan Kabus Üniversitesi'ne öğretim üyesi olarak gittim.
Ne kadar sürdü göreviniz?
2005-2007 yılları arası iki yıl bu üniversitenin Eğitim Fakültesi Öğretim Teknolojileri Bölümü'nde doçent olarak görev yaptım. O kadar sevdim ki bu ülkeyi, ömrümün sonuna kadar burada kalma kararı bile aldım. Her şey yolunda gidiyordu. Bir öğretim üyesinin etkin olabilmesi, verimli araştırma yapabilmesi için gerekli ne varsa her şeye sahiptim.
Peki niye terkettiniz?
26-29 Eylül 2005 tarihinde Sayın Başbakanımız, Umman'ı ziyaretleri sırasında burada yaşayan Türkleri bir resepsiyona davet etmişlerdi. Ben de davetliler arasında idim. Başbakanımız'ı ve değerli eşlerini ilk kez burada canlı olarak gördüm. Kendisi ile konuşma ve fotoğraf çektirme imkanına sahip olduk. Televizyon ve gazetelerde yer alan Recep Tayyip Erdoğan ve Emine Erdoğan'dan çok farklı idiler. Çok sıcak ve çok cana yakın idiler. Herkesle tek tek ilgilendiler. Kendileriyle gurur duyduk ve işte halkın Başbakanı böyle olur dedik.
Milletvekili olmaya nasıl karar verdiniz? Umman'da hayat bu kadar güzelken…
2007 yılında meşhur 367 krizi ile Türkiye sarsıldı ve ardında erken seçim ilan edildi. Seçim tarihi belli olduktan sonra Başbakan'ın kadınlara yönelik bir çağrısı oldu; "Bilgili, eğitimli, görgülü kadınları davet ediyoruz. İster teşkilatlarda çalışsın ister çalışmasınlar" diye. Baktım beni tarif ediyor. Ve aday olmak için başvurdum. 22 Ağustos 2007'de Ankara 2. Bölge Milletvekili olarak seçildim. Kader denen şey böyle bir şey sanırım.
BAŞÖRTÜSÜ SERBEST, PEÇE TAKMAK İSE YASAK
Umman'ı diğer Körfez ülkeleri ile mukayese eder misiniz?
Ben Suudi Arabistan'da da yaşadım. Üniversiteyi Riyad'da okudum. Eğitim Fakültesi'nin İslami İlimler Bölümü mezunuyum. Türkiye-Suudi Arabistan arası yapılan kültür anlaşması öğrenci değişim programı bursu kazanmıştım. 1 yıl hazırlık olmak üzere tam 5 yıl kaldım Suudi Arabistan'da. Kadınlar için yaşanması zor bir ülke.
Üniversite, öğretim programları, öğretim üyeleri çok kaliteli idi. Kadının tek başına çarşıya çıkması ya da seyahat yapması ya da araba kullanmasının yasak olduğu bir ülke… Gerçi özgürlüğün kısıtlı olması beni ders çalışmaya itti ve yüksek bir notla mezun oldum. Araba alacak param da yoktu bu yüzden fazla sorun olmadı ama yine de özgürlük farklı bir şey.
KADINLAR SOSYAL HAYATIN İÇİNDE YER ALIYOR
Dubai ise çok zengin, şatafatlı bir ülke. Özgürlüklerle ilgili problemim olmadı Dubai'de, ancak öğrenci profili açısından çok tatmin olamadım. Öğrenciler çok zengindi ve üniversi-teye boş zamanı değerlendirmek için geliyorlardı sanırım. Pek öğrenme yanlısı değillerdi.
Umman ise her açıdan farklı. Kadınlar sosyal hayatın her yerinde. Üniversitelerde kadın ve erkekler aynı sınıfta ders görüyorlar. Başörtüsü takıyorlar, ancak peçe takmak yasak. Kadınlar araba kullanabiliyorlar ve geri geri park yapan böyle mükemmel şoförlere dünyanın hiçbir yerinde rastlamadım. Diğer Körfez ülkelerinde komşuluk ilişkileri hemen hemen yoktur. Umman'da ise tıpkı Türkiye'de olduğu gibi komşuluk ilişkileri var. Öğrencilerim de harika idiler. Sultan Kabus Üniversitesi Körfez'in en iyi üniversitelerinden biri. Umman'ın en zeki öğrencileri buraya geliyorlar. Onlara bir şeyler öğretmek çok zevkliydi. Çünkü çok saygılılar.
Yağmur çamur yok. Yollar tertemiz, çiçeklerle dolu. İnsanlar mutlu. Televizyonlarında insanın moralini bozacak hiçbir şey yok.
Türk mobilyası çok seviliyor
Umman ile ticari ve kültürel ilişkileri geliştirmek isteyenler için neler tavsiye edersiniz?
Umman'da Türk okulu yok. Galiba bazı hazırlıklar varmış. Bir Türk okulunun açılması çok iyi olur. Türkiye'deki üniversitelerimizin master ve doktora programlarına onları davet edebiliriz. Çoğu İngiltere'ye gidiyor. Oysa bizim programlarımız daha kaliteli. Türkiye'ye daha fazla Ummanlının gelmesini istiyorsak, dağ turizmini tercih ettiklerini söylemeliyim. Onlara uygun ko-naklama tesisleri sanırım çok etkili olur. Umman'da iyi Türk lokantaları açılabilir. Ummanlılar Türk yemeklerini çok seviyorlar. İskenderi pek bilmi-yorlar mesela. Onları bu lezzetten mahrum etmemek lazım. Türk mobilyalarına bayılıyorlar ama saray usulü yaldızlı oymalı mobilyaları beğeniyorlar.
Yarın: Masalımız El Alem Sarayı'nda başladı