Hükûmete rağmen yolsuzlukların üzerine gidildiğini doğrulayan en son örnek, Mesut Yılmaz'ın basın toplantısı. Yılmaz, esti, gürledi; yargının siyasallaşmasından yakındı. "Avrupa ile ilişkilerin bozulmasını isteyen birilerinin (statükocuların) Anap'ın üzerine geldiğini" söyledi.

Anap liderine göre enerji operasyonu "fasa fiso" idi.

Oysa, işte, TEDAŞ'çılar da tutuklandı. Sırada, Mavi Akım dolayısıyla BOTAŞ da var.

Ve tabiî işin sonu, Moskova'da Gazprom temsilcileriyle yapılan toplantıya kadar varıyor. Halâ sorumuzun cevabını alamadık: "Gazprom temsilcilerinin de bulunduğu ve Mavi Akım'ın bağlandığı o toplantıda, Şarık Tara ile Turgut Yılmaz'ın işi neydi?" Aynı toplantıya, o tarihte, yüklü yolsuzluk dosyaları dolayısıyla hükûmetin dışında kalan Mesut Yılmaz da iştirak etmişti. Hangi sıfatla?

Bu sorumuzun daha cevabını alamadık.

Berna Yılmaz

Yılmaz'ın keyfi kaçtı. Mutemet adamı Cumhur Ersümer'i savunurken, o zoraki gülümsemesi bile yüzünden silinmişti.

Aslında, Ersümer'in kellesini verebilir ama, işin sonunun nereye varacağını kestiremiyor; Yılmaz endişeli. Bu yüzden Enerji Bakanı'nı cansiparane savunuyor.

Bir süre önce, Aydınlık'ta, Berna Yılmaz'ın sık sık yurt dışına çıktığına dair bir haber yayınlanmıştı. Berna Hanım hem çok sık seyahat ediyor, hem de her seferinde, çok sayıda bavulu beraberinde götürüyormuş. (3 Aralık 2000)

Buraya kadar, dedikodu diyebilirsiniz. Ama, haberi ciddiye alanlar çıkmış. Bu kişiler hava meydanlarındaki gümrük kapılarından, Berna Yılmaz'ın hangi sıklıkla yurt dışına çıktığını resmen sorup öğrenmişler. Belki de, sırf ihbar sayılsın diye birileri, böyle bir haberin Aydınlık'ta yayınlanmasına vesile olmuşlardır. Sonra da habere dayanarak tahkikatı yürütmüşlerdir.

Görüldüğü gibi Mesut Yılmaz'a ateş basmasının tek sebebi, enerji dosyası değil.

Diğer bir araştırma da, Berna Yılmaz'ın seyahatlerinde, tarifeli uçak kullanıp kullanmadığı noktasında cereyan ediyor. Bursalı bir işadamının (Yalçın Sünnetçioğlu veya bir başkasının) özel uçağının, Berna Hanım'ın hizmetine tahsis edildiği belirtiliyor.

Bu kulis dedikodusunu, tabloyu tamamlamak üzere anlatıyorum.

Yılmaz, kendisine yönelik bir tasfiye hareketinden şüphelenmekte haklı. Yoksa kim, hükûmetteki bir partinin lideri ve ailesi hakkında böyle ince bir araştırma yürütebilirdi.

Mesut Yılmaz, Avrupa ile ilişkilerin bozulmasını isteyenlerin (!) kendisini ve partisini hedef aldığı kanaatinde. Sanırsınız Anap, 28 Şubat taşeronu değil de, özgürlük şampiyonu bir parti!

Çağlar ve aile fotoğrafı

Yılmaz'ın tavrı Çağlar'ınkini andırıyor. Çağlar da, bir siyasi komplo ile karşı karşıya kaldığını sanıyor.

Aslında İnterbank davası, süratle Bursa Ağır Ceza'dan alınıp, İstanbul DGM'ye devredilmeli. İnterbank'ın, bir ilk olmaktan öte, diğer banka soygunlarından farkı yok ki!

Sonra hepimiz, dosyanın İstanbul'dan Bursa'ya, "aile fotoğrafına" bağlı olarak gönderildiğini biliyoruz. Dava, İstanbul Ağır Ceza'da açılmış, ama "aile fotoğrafının da gücüyle", Bursa Ağır Ceza'ya nakledilmişti.

Etibank'ın özelleştirilmesi

Etibank'ın Cavit Çağlar'ın eline geçişi, şaibeli bir süreç sonunda gerçekleşmişti. Burada sorumluluk Yılmaz Hükûmeti'ne ait.

Etibank'ın ilk özelleştirilmesi, Refahyol dönemine rastlar. O özelleştirmede hiçbir olumsuz iddia mevcut değil.

Taliplilere cazip gelsin diye, kredi hesapları, Halk Bankası'na devredilmiş ve Etibank, sıfır kilometre ile satışa sunulmuştu.

Daha sonraki gelişmeleri FP milletvekili Azmi Ateş'in Kemal Derviş'e sorduğu sorulardan takip edelim.

"Etibank, Refahyol iktidarında yapılan ilk özelleştirme ihalesinde 185 milyon dolarla, en yüksek fiyatı veren Doğan Kumaşçılık'a satıldı. Doğan Kumaşçılık'ın parayı ödeyememesi üzerine, 55'inci hükûmet (Yılmaz Hükûmeti) bankayı, en yüksek ikinci fiyatı veren firmaya, -Yazıcılar firmasına- niçin satmadı?"

Bu sorunun cevabını, Kemal Derviş'ten önce ben vereyim.

Yazıcılar firmasına satılmadı; çünkü amaç, özelleştirme ile devlete imkân kazandırmak değil, birilerini banka sahibi yapmaktı.

Cavit Çağlar'ın İnterbank'ı zordaydı. Dolayısıyla ikinci bir banka ile takviye edilmesi gerekirdi. Yanına Dinç Bilgin'i de katmak suretiyle bir taşla iki kuş vurulacaktı.

"Çağlar'ın bankası İnterbank 3182 sayılı kanunun 64'üncü maddesine göre, mali durumu bozuk olması sebebiyle gözetim ve denetim altındadır. İkinci bir banka alması sakıncalıdır" şeklindeki Hazine Müsteşar Yardımcısı Osman Tunaboylu'nun itirazına rağmen (5.12.1997), Etibank, 13 Ocak 1998'de Cavit Çağlar ile Dinç Bilgin'e satıldı.

Ateş'ten sorular

Azmi Ateş soruyor:

NAZLI ILICAK

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu