T Ü R K İ Y E ' N İ N    B İ R İ K İ M İ
Y A Z A R L A R 30 ARALIK 2005 CUMA
  Ana Sayfa
  Gündem
  Politika
  Ekonomi
  Dünya
  Aktüel
  Spor
  Yazarlar
  Televizyon
  Sağlık
  Bugünkü Yeni Şafak
 
  657'liler Ailesi
  Bilişim
  Çalışanın Sesi
  Diziler
  Düşünce Gündemi
  İzdüşüm
  Kültür-Sanat
  Nar-ı Beyza
  Okur Sözcüsü
  Röportaj
  Sinema
  Yemek
  Zamanda Yolculuk
 
  Bize Yazın
  Abone Formu
  Temsilcilikler
  Reklam
  Künye
 
  Arşiv

  Yeni Şafak'ta Ara
 

Taha KIVANÇ

Okuması tehlikeli

"Bush yine kitap okumaya başladı..." Savaş karşıtı Amerikalıları şimdilerde endişeye sevk eden en önemli haber bu. Noel tatili için Teksas/Crawford'taki çiftliğine çekilen ABD Başkanı George W. Bush yanına birkaç da kitap almış... Haberi duyan "Eyvah..." diyor...

Amerikan başkanları genellikle iyi birer kitap okurudur; kendilerinin veya hayatları hakkında kitap yazanların iddiası bu. Bush da, C-Span adlı kamu televizyonunun 'Kitaplar' programına çıktığında, "Ben her gün yaklaşık 20-30 sayfa kitap okumadan yatağa girmem" demiş ve eklemişti: "İnsana dayanma gücü veren basit birkaç zevk var. Benim için bunlardan biri Barney (köpeği), diğeri de kitaplar..."

Şaşırdınız sanırım. Dıştan bakınca Bush pek kitap okuyan birine benzemiyor çünkü. Ben de, onun kitap öven sözleriyle ilk karşılaştığımda, "Herhalde meslekten kütüphaneci olan eşi Laura'ya rüşvet-i kelâm olsun diye söylemiştir" diye düşünmüştüm. Sonra sonra, Bush'un kitap merakını ciddiye almaya başladım.

Kritik anlarda okuduğu kitaplar Bush üzerinde etkili oluyor. Bill Clinton gibi zevk almak, bilgilenmek için okumuyor kitapları Bush; onun derdi, kafasına koyduğunun başkaları tarafından da paylaşılıp paylaşılmadığını öğrenmek... Bu sebeple, Amerikan tarihinden yanlış örneklere merak sarıyor zaman zaman; fikir eserlerinde "Vur, kır, yola getir" tavsiyesinde bulunanları yeğliyor...

Clinton'un kitap zevki tahmin edilebilir özelliklere sahip. "Hangi kitapları okumalıyım?" diye soranlara verdiği 21 eserden oluşan listeye bakıldığında, şiir (William Butler Yeats, T. S. Eliot), roman (Maya Angelou, Ralph Ellison, Gabriel Garcia Marquez, William Styron, Thomas Wolfe) yanında tarih ve felsefe kitapları ön planda geliyor. Eşi Hillary'nin hayat hikâyesini de unutmamış Clinton 'okuma listesi' hazırlarken...

Listede benim en çok dikkatimi çeken Carroll Quigley adlı tarihçinin bir kitabının da yer alması olmuştu. Washington'daki itibarlı Georgetown Üniversitesi'nin önemli tarihçilerindendi Quigley (1910-1977). Harvard ve Princeton'da da hocalık yapmıştı. Pek çok değerli eseri var. Bunlardan biri olan 'Tragedy and Hope - A History of The World In Our Time' (Trajedi ve Umut: Çağımız Dünyasının Bir Tarihi) meslektaşlarını çok şaşırtan bir tez ortaya atmıştı. Quigley'e göre, 'tek bir dünya' ideali peşinde koşan seçkinci bir grup olayları manipüle ediyor, ABD'nin gücünü ve uluslararası kuruluşları bu amaçla kullanıyordu.

Dünyamızı anlamada göz açıcı 'Trajedi ve Umut' adlı kitabı çıktıktan sonra, aslında aynı sosyal sınıftan geldiği, aynı mekteplerde okuduğu, aynı kulüplere üye olduğu, daha doğrudan bir tanımlamayla 'içlerinden biri' kabul edildiği halde dışlanmıştı Quigley... Yıllar sonra da olsa, Bill Clinton'un "Mutlaka okunmalı" diye verdiği 21 kitap arasında onun bir eseriyle karşılaşmak beni çok şaşırtmıştı.

Bush'un tercihleri ise şaşırtıcı değil. Ülkesini savaşa hazırlarken, Eliot A. Cohen'in 'Supreme Command' (Yüksek Komuta Konseyi) adlı eserini okuduğunu açıklamıştı. Cohen yeminli bir Neo-Con; Richard Perle ile Pentagon'da danışma komitesinde birlikte çalışmış, Paul Wolfowitz'in dekan olduğu dönemde Johns Hopkins'te dersler vermişti. Kitabında, "Savaş askerlere bırakılmayacak kadar önemlidir" tezini işliyordu Cohen...

Birlikte gördük: Generallerinin itirazlarına rağmen Irak'ı işgal kararı alabildi Bush...

Yalnız Bush okusa bu tür kitapları, zarar yine de sınırlı kalabilir, ancak Bush'un yanındakiler de onun elinde taşıdıklarını okuma ihtiyacı hissediyorlar. Condoleezza Rice sözgelimi, bir ara "Bush'un okuma listesinin ilk sırasında" olan Natan Sharansky adlı İsraili politikacının 'The Case for Democracy' (Demokrasi Dâvâsı) kitabını, "Başkanımın her okuduğunu ben de okumak zorundayım" diyerek derhal okumaya başlamıştı...

Sharansky hayranlığı yayılınca, kitabı Bush'tan önce okuyan Araplar, "Eyvah" anlamını taşıyan değerlendirmeler yayımladılar. Bush'un Arap ve İslâm Dünyası'na bakışını, Sharansky'nin "Ortadoğu'daki baskıcı rejimleri devir, sorun bitsin" tezi müthiş etkilemişe benziyor...

Noel tatili için çiftliğine çekilirken Patricia O'Toole'un 'When Trumpets Call' (Trompetler Çaldığında) ile Robert Kaplan'ın 'Imperial Grunts' (Emperyal Homurdanma) adlı kitaplarını yanına almış Bush... İkisi birbirini tamamlayan kitaplar bunlar. İlk kitabın kahramanı ABD Başkanı Theodore Roosevelt, yüzyıl kadar önce, Beyaz Saray'dan ayrıldıktan sonra da 'emperyalist' bakış açısını korumuştu. Kaplan ise, "Uygarlıktan nasibini almamışları adam etmek bizim görevimiz" anlayışının sahibi...

Bush'un kitap okuması tehlikeli sonuçlar doğurabilir gerçekten...

Geri dön   Yazdır   Yukarı


ALPORT Trabzon Liman İşletmeciliği

Ana Sayfa | Gündem | Politika | Ekonomi | Dünya | Aktüel | Spor | Yazarlar
Televizyon | Sağlık | Bilişim | Diziler | Künye | Arşiv | Bize Yazın
Bu sitede yayınlanan tüm materyalin her hakkı mahfuzdur. Kaynak gösterilmeden çoğaltılamaz. © Yeni Şafak
Tasarım ve içerik yönetimi: Yeni Şafak İnternet Servisi