Ey nefsim!

Unutma sakın, ne kadar yüce olursan ol, isterse en muktedir ol, o an geldiğinde sen gitmiş olacaksın! Tıpkı senden öncekiler gibi toprak olacaksın!

Ölümsüzler gibi yaşayıp böbürlenip durma!

O malik olduğun kudret imtihanındır senin sadece, bilesin!

Ey nefsim!

Bilirsin ki güç ve kudret sahibi olduğunda çevrene üşüşen çok olur. Seni ululayıp duran, sana yaltaklanıp duran çok olur.

Yine bilirsin ki o insanlardan sana hayır gelmez. Ama o insanlarsız da olunamıyor işte!

Biliyorum onlar hakkında sana ne dersem kâr etmez. Çünkü o insanların yaltaklanmaları ve ululamaları gayrı seni de mest etmiştir. O yüzden şu diyeceklerimden dolayı bana kızacağını bilerek diyorum: Sen sen ol ey nefsim, sakın ola ki sahip olduğun mevkii ve güçten dolayı senin karşısında el pençe divan duran, gerdan kıran, ne söylersen alkışlayan, ne yaparsan doğru bulan, sadece hoşuna giden şeyleri sana söyleyen, seni eleştirmekten kaçınan, kendi küçük iktidarları için seni boyuna ululayıp duran, en kötüsü de seni eleştirerek-uyararak sahiplenen gerçek dostlarından seni ayıran o yaltakçı kimseleri yanında tutmayasın! Bilesin ki onları el üstünde tutarsan, asıl yaşarken kendini öldürmüş olursun, öldükten sonra da hayırla yâd edilenlerden olmazsın!

Ey nefsim!

Her kesin her şeye doğru dediği bir dönemde “Kral çıplak!” demek akıl kârı değildir. Her doğruyu dosdoğru söylemek de akılsızlık olarak görülür, oyunbozanlık olarak değerlendirilir, bilesin! Yaltakçı soytarıların ve kifayetsiz muhterislerin şerrinden emin olmak istiyorsan, sözün zamanını ve zeminini bilmelisin! Her sözün bir zamanı ve makamı var, unutmayasın!

Unutma ey nefsim, söylediğin her söz doğru olmalı. Ama her doğruyu her yerde dememelisin. Pusuda bekleyen kifayetsiz muhterislerin ve dahi cümle yaltakçıların boy hedefi haline gelmek istemiyorsan sözüne de duruşuna da dikkat edesin!

Bilesin ki ey nefsim, adam ol kişidir ki yanlışa yanlış doğruya doğru der. Yanlışa doğru, doğruya yanlış diyenlerden zinhar olmayasın! Olursan adamlıktan çıkarsın.

Ey nefsim!

Dost ol kişidir ki yanlışında da dostunu sahiplenir. Sahiplenir ki o yanlışından vazgeçsin. Dost ol kişidir ki dostunu yanlışından sakındırır. Ama yanlışından dolayı dostunu yüzüstü bırakıp gitmez. Dostunu yanlışından dolayı uyarmayan dost değildir. Yanlışından dolayı bırakıp giden de dost değildir bilesin! O yüzden ey nefsim, sen her daim ve her koşulda dost olanlardan ol! Ne yaltaklanan ol ne de ihanet eden.

Ey nefsim!

Bazı zamanlarda susmak evladır! Sükût altındır bilesin! Sen sen ol ey nefsim, baktın ki sözün fayda etmiyor, o vakit susasın! Susmak kimi zaman konuşmanın en soylu biçimidir. Anlayan için susarak çok şey söylemiş olursun, anlamayan için de sözünü değersizleştirmemiş olursun!

Ey nefsim!

Başarının sahibi çoktur. Zaferi herkes kendinden bilir. Başarısızlığın sahibi yoktur. Yenilginin suçu da hep başkalarında aranır. O yüzden sana tavsiyem odur ki ey nefsim, sakın ola ki yenilgiyi ve başarısızlığı başkasına fatura etmek için pusuda bekleyenlerin eline koz vermeyesin!

Bilesin ki ey nefsim, bazen susmak kadar kendi içine çekilmek de en hayırlısıdır. Kendi içine hicret et ey nefsim, kendi öz yurduna! Bir arifin dediği gibi diyerek: “Olan olmuştur, olacak olan da olmuştur.”

Bilesin ki olanda hayır vardır. Olanı hayra tebdil etmesini bilenler için bin hayır vardır elbet. Musibetten ders çıkarmasını bilmeyenler için de akıbet hiç de hayrolmaz, unutmayasın!

Ve ey nefsim!

Bilesin ki herkes kendi akıbetini kendi hazırlar. Sen görür söylersin. Ama sözlerin yanlış anlaşılır bazen. Baktın ki tam da böyle bir dönemdesin, işte o vakit suskunluğun asaletine bürün derim!

Ne kendini paralayıp dur, ne de seni paralamak için fırsat kollayan fırıldakların değirmenine su taşı!

Ey nefsim!

Ne kendini büyük gör, ne de kendini büyük görenlerin karşısında küçük!

Kendini büyük gören küçük adamların karşısında sakın küçülenlerden olma! Kendini büyük gören İblis soylulardan da!

Unutma ey nefsim, ne kendini küçük görenlerden ol, ne de küçük görenlerle bir ol! Senin yol arkadaşların hep senin nefsini en az kendi nefsi gibi görenlerden olsun! Kendi nefsi için istediğini kendi nefsi için isteyenlerden olsun! Hatta senin nefsini kendi nefsine tercih edenlerden olsun! Gayrılarıyla yol yürürsen gayrı olursun, yolda kalırsın, yolunu şaşıranlardan olursun, bilesin!

Sana ağır gelir mi bilmem ey nefsim, bir de şu niyazı her daim aklında tutmayı unutma: “Ey Rabbim! Sen bizi bize bırakma!”