Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Mehmet ŞEKER mseker@yenisafak.com.tr

Âmirin, müdürün yanına giderken üstünü başını düzelten, önünü ilikleyen; komutanın karşısında zıpkın gibi hazırolda bekleyen insanlar arasından bazıları, "Allah'ın huzuruna çıkmak" olarak bilinen ibadet sırasında, canı nasıl isterse öyle davranabileceğini düşünüyor.

Kadınlar ayrı yerde saf tutarmış, boş ver.

Baş örtülürmüş, takma kafana.

İçinden nasıl geliyorsa öyle yap.

Kim karışır?

Günlerden beri gündemi meşgul eden konuya bakın...

Beş on kadın bir camide erkeklerle bir arada ve başları açık vaziyette namaz kıldıkları için manşetler atılıyor, ana haber bültenlerinde her gün yarım saat tartışılıyor.

Haber midir, evet haberdir ama bu kadar büyütülecek çapta değildir.

YÜZERKEN NAMAZ KILINABİLİR Mİ?

İbadetlerin şekli şemali belli olduğu halde, herkesin kendi keyfince hareket etmesi makul görülecekse, yarın biri çıkar abdest almadan da namaz kılınabileceğini söyler.

Bugünlerde kışın ortasındayız ama yaz geldiğinde, biri şöyle söylese:

"Denizde yüzüyordum, ezanın okunduğunu duydum, bir yandan kulaç atarken, bir yandan namazımı eda ettim. Ben kıldım oldu."

O vakit bunu da mı tartışacağız?

İlahiyatçıları çağırıp "Yüzerken namaz kılınabilir mi?" diye açık oturum mu yapacağız?

"EL BENİM, GÖBEK BENİM"

Kurbanı boğazından değil, ensesinden kesmeye kalkan da olabilir.

Orucun gündüz değil, geceleri tutulması gerektiğini söyleyenler de çıkabilir.

Çamlıca'daki camide çekilen fotoğrafa bakıyoruz, kadınlar ellerini erkekler gibi göbeklerinde bağlamışlar.

Bu konuya kimse dikkat çekmedi gördüğüm kadarıyla.

Acaba, "Buna da şükür" mü desek?

Ellerini vücutlarının arkasında da birleştirebilirlerdi.

Yahut enselerinde.

Öyle ya, insan dediğin her hareketine bir gerekçe bulmakta pek mahirdir...

"El benim, göbek benim, istediğim yerde bağlarım. Ben dini böyle yorumluyorum ve bu şekilde kendimi Allah'a daha yakın hissediyorum."

ŞEYTAN TAŞLAMA YERİNE GONDOL KEYFİ

Hacca gidince, orada ezilerek can verme riski var.

Her sene birkaç yüz kişi gidiyor, dönemiyor.

Ya köprüde, ya tünelde Azrail tutup götürüyor.

Kabe'ye gitmek yerine Venedik'e gitmenin daha mantıklı olacağını söyleyen birileri çıkarsa ne diyeceğiz?

Hem orada gondolla dolaşma keyfi de var.

Neticede Allah her yerde bizimle değil mi efendim?

KİM KARIŞIR?

Kelime-i şahadet yerine "Bir ilkbahar sabahı güneşle uyandın mı hiç?" desek, kim karışır Allah aşkına?

Bakın şimdi bunun da savunmasını bulacağız:

Gezegenleri, dünyayı ve güneşi, geceyi gündüzü akşamı ve sabahı, yazı kışı ve baharı velhasıl bütün âlemi yaratan Allah değil mi?

"Bir ilkbahar sabahı güneşle uyandın mı hiç?" demekle, hepsini bir cümlede sayıp dökmüş ve dolaylı olarak Yüce Rabbimize olan inancımıza vurgu yapmış oluyoruz.

Tövbe tövbe.

İlave olarak, üç tane de çok meşhur klişemiz var; onları saymazsak noksan kalır:

1. Allah ile kul arasına girilmez.
2. İslam'da ruhban sınıfı yoktur.

3. Dinde zorlama olmaz. (Veya "Dinde zorlama yoktur" şeklinde söyleyebiliriz. Bunu "Dinde zor yoktur" şeklinde söyleyen de var ama oraya dalmayalım. Hem haddimizi aşmış oluruz, hem yer problemi var malum.)

ÖRNEK TEŞKİL ETMEZ

Demek istediğim şu ki, her toplumda ve her inanışta aşırı uçlar çıkabilir.

Millet bunlara bakınca "Aman ne iyi biz de böyle yapalım" fikrine kapılmaz.

Güler geçer.

Gülmeyen de geçer.

Kimse önemsemez.

Çünkü beş paralık değeri yoktur böyle saçma sapan işlerin.

Ve bu konu, ilahiyatçılardan çok sosyologlarla psikiyatri uzmanlarının konusudur.

İlanlar sayfayı kapatmasaydı, bu yazıyı dün okuyacaktınız.

Böyle olunca bugün bana karlı havada İstanbul'u gezmek düştü.

Geri dön

Yazdır

Yukarı