Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Mustafa KUTLU mkutlu@yenisafak.com.tr

Efsane ve masal devrinde, ya da günümüzde bunlardan hikâye devşiren çizgi romanlarda, her türlü hayal ürününde "gölge"nin gizemli bir unsur olarak yer aldığını görürüz.

Kimileri onda bir "güç" vehmeder.

Ancak gerçek şudur: Gölgenin gücü olmaz.

Belki "gücün gölgesi"nden bahsedebiliriz. Baksanıza güçsüz olanlar bütün dünyada bir güç odağının gölgesine sığınmaya çalışıyorlar.

Bu güç meselesi sebebiyledir ki, Fenerbahçe Başkan'ın gölgesinde yürüyüşüne devam ediyor, kof bir kuvvet olarak algılanıyor. Galatasaray ile Beşiktaş bu "güç kaybı" yüzünden tökezliyorlar.

Fener forvetleri (Anelka, Alex, Nobre) sahada gölge gibi dolaşıyor, ancak o büyülü anlarda (duran toplarda) birden bedene bürünüyorlar. Lakin bu güzellik her zaman ele geçmiyor. Luciano ile Anelka'nın kaçırdığı fırsatlar gole çevrilmiş ve F.Bahçe, Ankaraspor'u yenmiş olsaydı dahi bu tablo değişmeyecekti. Pek düzenli, dengeli, şuurlu olmasa dahi mesela Tuncay'ın ve Ümit'in gayretlerinde; Serkan'ın yüzde ellisi boşa giden çırpınışlarında bir ruh hali yakalayabiliriz.

"Parayla saadet olmaz" diyorlar ama bu eski bir söz. Günümüzde kimse inanmıyor buna. Peki o zaman Galatasaray'ın hâlâ zirveye tutunmuş olmasını nasıl açıklayacağız. Bu geçici bir hal değil üstelik, neredeyse kronik bir hastalık oldu.

Atilla Gökçe, Beşiktaş maçını yorumlarken şöyle bir cümle kurmuş: "O'nun (Tigana'yı kastediyor) kariyerine, futbol vizyonuna inanıyoruz. Ama takıntılarına da şaşırıp kalıyoruz. Beşiktaş'ı şu hiçbir şey yapmayan (ya da yapamayan) Kleberson'la nasıl sahaya çıkarıp, Okan'ı ısrarla, inatla kulübede tutuyor. Sergensiz (yani ruhsuz) bir onbirle oyuna başlamaktan ne umuyor". (18 Şubat-Milliyet).

Sergen kimdir?

Cevap: Beşiktaş'ın çocuğu. Bütün meziyet ve kusurlarıyla ona ait, onu düşünen ona ruh veren biri. İşte bu.

Ruh meselesi bütün işlerimizin özüdür. Gölgenin can kazanması, bir bedene bürünmesi ruhun varlığı ile vücut buluyor. Bu sebeple taraftar ara-sıra "Ruhsuzlar" diye bağırmaktadır.

Ruh aidiyet ile ilişkili bir kavram. Bir bedene, bir bütüne ait olmanın belirtisi. Futbolu kendisi için, tribün için, para için değil de "takım" için "camia" için oynamanın işareti.

"Bir takım oluşturmak" ona bir "ruh" vermekle gerçekleşiyor. Ruhsuz takımlar çok pahalı oyunculardan kurulu olsalar da, karşılarına kendi gölgesi ile çıkan takımlar önünde pes ediyorlar. Bunun örneklerini çok gördük.

Futbol "aidiyet" duygusunu giderek kaybediyor ve kaybettikçe batıyor.

Trabzonspor Başkanı Nuri Albayrak belki de bu duruma işaret etmek üzere şöyle konuşmuş: "Trabzonspor'da ruh kaybetmiş sporcular vardı. Bunları gönderdik. Genç ve hedefi olan futbolcularla yolumuza devam ediyoruz". (18 Şubat-Yeni Şafak).

Albayrak ve ekibinin kaybolan Trabzon ruhunun peşinde oldukları anlaşılıyor. Takımın yükselişi de buna işaret ediyor. Şunu da unutmamalı: Kötülerin gölgesi olmaz.

Geri dön

Yazdır

Yukarı