Bereket serbest bırakıldılar; aksi halde DEHAP genel başkanı Tuncer Bakırhan, Özgür Toplum Partisi genel başkanı Ahmet Turan Demir ile Haluk Levent ve iki müzisyen arkadaşının Devlet Güvenlik Mahkemesi (DGM) istediği için gözaltına alınması sonrasında kimbilir ne senaryolar yazılacaktı...

Türkiye, Avrupa Birliği (AB) ile ilişkiler bakımından oldukça nâzik bir döneme girdi. İşin nezâketi, Brüksel'den 2004 yılı sonunda müzakerelerin başlamasını mümkün kılacak karara ışık tutması beklenen 'ilerleme raporu' yüzünden; çıkacak rapordan "Müzakereler başlayabilir" anlamına gelecek bir sonuç çıkması gerekiyor... Brüksel'den sızan ilk bilgiler, en morali bozuk olanlarımızın da yüzünü güldürecek tarzda ve Türkiye'ye bu şansın tanınacağına işaret ediyor...

Takvim konusunda acele edilmesini 2004 yılında Avrupa'da yaşanacak siyasî gelişmeler de zorluyor. Türkiye'nin AB üyeliğine ikna edilmiş Avrupalı iktidarlar, ülkelerindeki siyasî rüzgârlar ters estiği için, muhalefet tehdidi altında; ayrıca AB bürokrasisi de önümüzdeki yıl köklü bir değişime uğrayacak. Müzakerelere başlama kararını bilinen yüzlere aldırmak herhalde çok akıllıca olacak.

AB üyeliği önünde Türkiye'nin belli başlı iki darboğazı bulunuyor. Bunlardan biri Kıbrıs konusu; ancak Kopenhag Zirvesi'nde bu konuda çözüme ulaşılması 'gerek şart' değil, yalnızca 'çözüm yolunda ciddi adımlar atılması' talep ediliyor. Kıbrıs'ta yapılacak seçim ve ardından beklenebilecek yaklaşım değişikliği, bu talebin yerine geldiği izlenimini Brüksel'e verebilir. Esas sorun ise, Meclis'ten geçen köklü yapısal değişikliklerin hayata geçirilme kararlılığında yatıyor; AB kurumları, önümüzdeki birkaç ay içerisinde daha da artacak bir ilgiyle, demokratik hak ve özgürlükleri genişleten yasaların uygulanması açısından Türkiye'yi yakın tâkipte tutacaklar...

Durumun Brüksel'den nasıl göründüğüne bakmaya ne lüzum; gazete sütunlarına yansıyan uygulamalar bile bu konuda çok daha dikkatli olunması gerektiğini gözlere sokuyor. Yasaların değiştirilmesi, Türkiye'nin kâğıt üzerinde 'demokratik bir hukuk devleti' haline dönüşmesi yeterli değil; Türkiye'nin bunu vatandaşlarına da güçlü biçimde hissettirmesi şart. Önümüzdeki dönemde, uygulamalarda en ufak bir aksamaya bile tahammül edilemez.

Şarkıcı Haluk Levent ve arkadaşlarının Almanya'da verdikleri konserde açılan pankartlar ve atılan sloganlar sebebiyle DGM tarafından gözaltına alınmaları 'uygulama' konusunda kafa karıştıracak bir gelişme. Haluk Levent'in "30 yıllık Atatürkçü" olduğunu vurgulayarak kendisini savunmaya çalışması bile Türkiye'de hukuk alanında işlerin olması gerektiği gibi gitmediğini gösteriyor. Bir hukuk devletinde, insanlar, eylemlerinin 'hukuka aykırılığı' sonucu muaheze edilirler; savunmaları gerektiğinde sarılmaları gereken de hukukî gerekçelerdir...

Bu da bizi 'DGM' gerçeğiyle karşı karşıya getiriyor. Devletin güvenliği elbette önemli, ancak onu sağlamak için özel mahkemelere ihtiyaç duyulması bugünün Türkiyesi'nin gerçekleriyle uyuşmuyor. Bugünün Türkiyesi, gücü herkesi kapsayan devlet karşısında bireyin hak ve özgürlüklerinin korunup kollanmasını gerektiriyor. DGM'ler, son bir-iki yıl içerisinde bayağı değişime uğradılar, görev alanlarına giren yasa maddeleri de epey elden geçirildi; ancak varlıkları bile Türkiye'nin içinde yer almayı hedeflediği AB'ye ters düşüyor...

Adalet bakanı Cemil Çiçek'in son olay sırasında hükümet adına takındığı 'özgürlükçü' tavır dikkatten kaçmadı elbet; gözaltına alınanların fazla gecikmeden serbest bırakılmasında o tavrın etkili olduğunu düşünüyoruz. Hükümetin yargıya müdahale etmesi beklenmez, yargının bağımsızlık ve tarafsızlığına gölge düşürmekten de kaçınılmalı. Ancak, yargı da, kendini, AB'ye uyum amacıyla değiştirilen yasaların çerçevesini çizdiği daha özgürlükçü çizgiye yaklaştırmalıdır. 'Uyum' o demek zaten.

Son olay, hedefine erişmesi için Türkiye'nin önünde az da olsa hâlâ 'ev ödevleri' bulunduğunu anlatmış oldu; umarız, bu son olay uygulayıcılara da uyarı yerine geçer...

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu