Türkiye'de herkes pozisyonuna görüş düşünce üretiyor. Yani düşüncesine uygun bir pozisyonda durmak yerine, hasbelkader bulunduğu pozisyonu korumak adına düşünce üretiyor. Bu düşünceyi de hakikatin ifadesi olarak pazarlıyor.

Hükümete kendisini yakın hissedenler bardağın dolu tarafına bakarken, hükümetin karşısında konumlananlar ise bardağın boş tarafına bakmayı bırakın bardağı kurşunlamayı yeğliyorlar. Körükörüne destek verenler kadar inadına muhalefet edenler arasında fazla bir fark var mı bilemiyorum. Ama bulunduğu konum gereği ürettikleri düşünceyi ulvi bir hakikat gibi sunanların durumu daha vahim, çünkü bunlar düşüncenin kendisine ihanet ediyorlar.

CHP lideri Baykal'a göre Hükümet gereksiz bir bayram yapıyor.

Peki sadece Hükümet mi bayram yapıyor. Bakıyoruz ki, İslam dünyası da bayram yapıyor, Avrupa'daki vatandaşlarımız da, Türkiye'nin üyeliğine destek veren ülkeler de... Buna karşılık Kıbrıs Rum kesimi karalar bağlamış durumda.

O halde müzakerelerde Türkiye en ideal sonucu alamamıştır, ama kendisine kurulan komployu da bozarak başarılı bir mücadele vermiştir.

Neticede istenen neydi? Türkiye'nin zor şartlara rağmen üyelik perspektifinden kopmaması ve müzakerelere doğru yürüyebilmesi. Zor şartlar ise Kıbrıs Rum kesimi ve Yunanistan'ın AB üyesi olarak içerden Türkiye'yi kuşatma altına alacak bir dayatma planı hazırlamalarıydı. Bugün olan nedir? Rum kesimi dahil, Türkiye'nin üyeliğinden rahatsız olan Fransa, Avusturya dahil tüm ülkelerin müzakerelerin başlamasına vize vermiş olmasıdır. Eğer bu onay ağırlarına gitmese Fransa Cumhurbaşkanı Chirac Konsey yemeğine gelmeyerek kayıplara karışmayı ya da Erdoğan'ın salona girdiğini görünce ortalıktan kaybolmayı tercih eder miydi?

Türkiye alacağını almıştır. Bu sonuç elbette sorunsuz bir başlangıç önermiyor. Müzakereler boyunca Rum kesimi demoklesin kılıncı gibi veto hakkını kullanmak isteyerek Türkiye'yi köşeye sıkıştırmaya çalışacaktır. Bunun resmi olmasa da fiili bir tanımaya dönüşmesi de kaçınılmaz bir durumdur.

17 Aralık'ta Türkiye'nin başarısı, emrivakiyle önüne getirilen resmi tanıma şartını elinin tersiyle iterek bir yıl kazanmış olmasıdır. Bu bir yıl içinde Kıbrıs sorunu bir şekilde çözüme kavuşturulmalıdır.

17 Aralık'ta Türkiye'nin başarısı treni raydan çıkarmamayı başarmış olmasıdır. Eğer tren raydan çıksaydı, bir hafta milliyetçi bir hava eser, ikinci hafta hükümet toplumun her kesiminden topa tutulur ve ülke kaosa sürüklenirdi.

Meclis Genel Kurulu'nda konuşan Deniz Baykal'ın Brüksel'e gönderdiği milletvekilleri Erdoğan'ı 17 Aralık gecesi tebrik ediyordu. Aynı milletvekilleri Türkiye'ye dönünce bildik tahammülsüz tavırlarına da geri döndüler.

Konsey kararında çok tartışılan iki konu "açık uçlu müzakere" ve "daimi koruma tedbirleri" meselesi.

Bu iki konu zaten sürecin doğal parçası oldukları halde metine sokularak gereksiz vurgulanan ve sadece iç kamuoyuna dönük bir anlam taşıyan konulardır. Bugün Türkiye'de kim müzakerelerin ne zaman bitebileceğine dair bir tarih verebilir, bu kadar karmaşık konuların olduğu bir sürecin sonunu şimdiden tayin etmek mümkün müdür? Diğer taraftan şartlara göre koruma tedbirleri alma hakkı zaten her üyeye tanınmıştır. Türkiye'ye ilave bir yaptırım getirilmiyor.

Burada belirtilen ilelebed bazı hakların Türkiye'den alınması değildir. Koruma tedbirleri daimi olarak getirilmemiştir, ülkelere şartlar gerektirdiği durumlarda ve geçici olarak koruma tedbiri alma hakkı daimi olarak verilmiştir.

Türkiye için bugün önemli olan sürecin kopmaması ve üyelik perspektifinin sürmesidir. Yoksa bitmiş ve sonucu alınmış bir kavga değil, ilk raundu kazanılmış ve sürecek bir kavga sözkonusudur.

Yani çok sevinecek ya da çok dövünecek bir durum yok.

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu