Merkez Bankası başkanı Süreyya Serdengeçti hepimizin bildiği bir gerçeği yetkin bir ifadeyle özetlemiş: “30 yıldır Türkiye’de yüksek enflasyon yaşandıysa, birileri bunu istediği için yaşanmıştır.” Biraz düşündüğünüzde bunun dünyanın en basit gerçeği olduğunu sizler de bulacaksınız. Son birkaç yıldır uygulanan ekonomik politikalar sonucu enflasyon düştü de önümüzü görebiliyor, ilerisi için planlar yapabiliyoruz. Ne oldu da enflasyon düştü, ekonomiden sorumlu bakan Ali Babacan’ın elinde sihirli değnek mi var?

Sihirli değneğin ne olduğunu biliyoruz: Enflasyonu düşürme iradesi... 30 yıllık yüksek enflasyon bir süredir kararlılıkla uygulanan ekonomik politikalar sayesinde tarihe karışmak üzere... O zaman burada durup sormamız gerekiyor: Ülkeyi yüksek enflasyona mahkum eden o ‘birileri’ kimlerdi ve neden böyle bir kaderi üzerimize deli gömleği gibi giydirdiler?

Türkiye’nin en büyük sorunlarından biri hesap sorma alışkanlığının bulunmayışı... Gerçi halk defter dürmeyi biliyor ve sandığı bu amaçla kullanıyor; ancak yine de demokratik sistemlerde yaşanana benzer bir hesaplaşmayla bizde henüz karşılaşılmış değil. Sandıkta tasfiye edilen, ya da artık kendilerini unutulmaya terk edeceklerini sandığımız eski dönemin sorumluları, başka kılık ve kisvelerle halkın karşısına çıkmaktan geri durmuyorlar.

Ülkemizin AB mâcerasıyla enflasyonlu ekonomi arasında bir paralellik var; ikisi de neredeyse 40 yıllık bir geçmişe dayanıyor. Dolayısıyla, Türkiye’yi enflasyona mahkum edenler ile AB üyeliğini geciktirenler farklı olmayan kişiler... Geçmişe doğru 40 yıla yakından baktığımızda Süleyman Demirel, Bülent Ecevit, Mesut Yılmaz’ın simaları gözümüzün önüne gelmiyor mu?

Herhalde fark ediyorsunuz, her üçü şu sıralarda da faaller... Unutulmaya terk edildikleri köşelerinden çıkıp yeniden gündeme girmeye çalışmalarının sebebi de bildik: Türkiye’nin AB üyeliğinde en kritik dönemeci aşabilmesi...Mesut Yılmaz elde edilen sonucu küçümsüyor, Bülent Ecevit Kuzey Irak batağına iterek, Süleyman Demirel de Kıbrıs’la korkutarak Türkiye’yi AB perspektifinden koparmanın ön adımlarını atıyor...

Enflasyonlu Türkiye, aynı zamanda etrafıyla kavgalı Türkiye’ydi; bu sebeple de dişine kadar silâhlanması ve en hayatî kaynaklarını savunma harcamalarına ayırması gerekiyordu. Başbakan Tayyip Erdoğan’ın Şam’da yaptığı konuşmalarda açığa vurulan ‘etrafta dostluk hâlesi’ oluşturmayı amaçlayan yeni dış politika ise, kısa sürede gerilimi düşürüp hayatî kaynakların istihdamı tetikleyecek üretime kaydırılmasını getirecek... Demirel, Ecevit ve Yılmaz’a kulak verilecek olsa enflasyonu yeniden azdıracak politikalara kapı aralanmış olacak...

Enflasyonlu ve savunma öncelikli dönemin bir özelliği askerî mahkemeleri bayağı meşgul edeceğe benzeyen dâvâlarda görülüyor. Dünkü Radikal’in manşeti yeterince göz açıcıydı: “Özel Kuvvetler binası yolsuzluğunda 'gizlilik' ilkesine sığınılmış, inşaatlar, ilgisi olmadığı halde 'Stratejik Harp Planı'na sokulmuş.” Askerî savcılık bu olayı da incelemeye almış. Benzer bir olay daha önce gündeme gelmişti: Maliyeti milyar dolara ulaşan ve şu anda âtıl tutulan Sabiha Gökçen Havaalanı, ne gereği varsa, NATO müteahhitleri eliyle inşa ettirilmişti. Türkiye’de enflasyonu azdıran etkenler arasında, verimsiz yatırımlar kadar yolsuzluklar da ön sıralarda yer alıyor.

Siyasilerin hesabını seçmenler sandıkta görüyor, ayrıca Yüce Divan da çalışıyor... Askerler ise kendi içlerindeki çürük elmaları tespit ettiklerinde gözlerinin yaşına bakmıyorlar... Türkiye bugün AB yolunda yürümeye devam ediyorsa, bunu, seçmenlerin eski siyasileri tasfiyesine borçluyuz; pisliğe bulaşanların yakasına da AB perspektifi sayesinde yapışılabiliyor...

Demirel, Ecevit ve Yılmaz gibi eski siyasiler de bunu artık anlasalar iyi olacak.

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu