Fazilet'in Büyük Kongresi, "Çankaya"dan daha önemli!..

Önümüzdeki mayıs ayının tam ortasında, hem Türkiye'nin yeni cumhurbaşkanı seçilmiş olacak.. Hem de, Fazilet Partisi'nin Büyük Kongre'si, benzer eski kongrelerden farklı biçimde, "iki aday"ın genel başkanlık için yarışmalarına sahne olacak..

Fazilet Partisi'nin Büyük Kongresi, Türk siyasetinin geleceği açısından, cumhurbaşkanının seçilmesinden daha önemlidir. Cumhurbaşkanları gelir, gider ve hatta ölebilir.. Ama Fazilet'in Türk siyasetinde temsil ettiği sosyo-politik taban, kalıcıdır.

Fazilet Partisi'nin Büyük Kongresi'ni bekleyenleri, üç ana grupta ele alabiliriz..

1- Bu grup, partinin içidir, tabanıdır, örgütüdür. Bu birinci grup, Fazilet'in yönetim kadrosunun kimlerden oluşacağını, doğrudan izlemektedir. "Eskiler", "yeniler", "değişimciler" gibi ayırımlar, Fazilet'in kadroları ve örgütü için, şahsi meseledir. Onlar için Büyük Kongre, Parti'nin bir "iç mesele"sidir.

2- Bu ikinci grup, Fazilet'in temsil ettiği siyasal olguyu, sade dışarıdan değil, karşıdan izlemekte.. Bunların bir bölümü, Fazilet'in simgelediği "dünya görüşü"nü, kendi hayat tarzları için bir tehdit olarak görüyor. Bu gruptaki bir kesim için de, Fazilet, kulaktan dolma bilgilere dayalı olarak ele alınan ve bir siyasi partiden öteye, adeta ülkeye şeriat düzeni getirmek için faaliyette bulunan "gizli bir örgüt" niteliğinde.. Bunlar 'Kongre'yi bir siyasal olay biçiminde değil, bir "polisiye vaka" biçiminde izleyecekler..

3- Bu satırların yazarının da aralarında bulunduğu üçüncü grup gözlemci için, Fazilet Partisi, çok önemli bir "sosyo-politik realite"dir.. Eğer Türkiye'de çoğulcu demokrasi yaşayacak ve "uzlaşma kültürü" egemen olacaksa, Fazilet Partisi'nin sağlıklı gelişmesi ve parti-içi demokrasinin var olması, ülkenin demokratik rejiminin de, sağlık içinde ilerlemesine katkıda bulunacaktır.

Fazilet Partisi Büyük Kongresi'nde, "yenilikçiler"in adayı olan Abdullah Gül'ün mü, yoksa Parti'de statükoyu temsil eden şimdiki Genel Başkan Recai Kutan'ın mı liderlik yarışını kazanacağı, elbet ilgi çekici bir siyasal olaydır.

Ama ilgili ilgisiz ve taraflı-tarafsız herkesin gözlemlediği çok önemli bir gelişme var..

"Yenilikçiler"in veya "değişimciler"in adayı olan Abdullah Gül, genel başkan olsa da, olmasa da, Fazilet Partisi yenilenmiş ve değişmeye başlamıştır.

Erbakan'ın önderliğinde kurulup, gelişen ve sonra da kapatılan eski üç partide görülmedik şekilde, "özgür tartışma" ortamı ve "parti-içi demokratikleşme" süreci, şu anda Fazilet Partisi'ne yön vermektedir.

Bunun kanıtını, son olarak, cumhurbaşkanının süresini uzatan anayasa değişikliği girişimi esnasında gördük.. Partide "statüko"yu temsil eden Oğuzhan Asiltürk, tutumunu açıkça vurgularken, "yenilikçiler" de, aynı açıklıkla, farklı bir tutuma sahip olduklarını ilan ettiler.

Şu anda, mevcut hiçbir partide görülmeyen ölçüdeki çok-seslilik, Fazilet'te hissediliyor..

Eğer Fazilet'e karşı ön-yargılı veya "düşman" değilseniz, bu partinin Büyük Kongresi'ne dönük parti-içi iktidar yarışını da, daha sağlıklı değerlendirebilirsiniz.

Herkes biliyor ki, Fazilet'in eksiği, "temsil meselesi" değil. Fazilet'in temsil ettiği, güçlü bir seçmen kitlesi var..

Fazilet'in meselesi, "meşruiyet"tir.. Devlet veya "derin devlet", Fazilet'i "rejimin tehditi" olarak görmekte ve kapatılması için uğraşılmaktadır..

Fazilet, "meşruiyet meselesi"ni çözemediği için, hem "temsil meselesi"ni aksatmakta, hem de bir parti için en önemli sorun olan, "politika üretimi"nde topallamaktadır.

Örneğin, her an kapatılma tehlikesi ile karşı karşıya olan bir parti, aynı siyasal inanca sahip, yasaklı veya mahkûm politikacıların affı ile uğraşamaz ki.

Kapatılmamak için, sürekli iktidarlarla yasa veya anayasa pazarlığı yapan bir parti, geleceğe dönük politikalar ve projeler, nasıl üretebilir?

Yani görülen şu..

Fazilet'in Büyük Kongresi'nde konu, Necmettin Erbakan'ın hatırasının unutturulması veya Kutan'ın kimliğinin, kişiliğinin tartışılması olmayacak..

Konu, Fazilet'in gerçekten değişmesi ve yenilenmesidir..

Sorun, "eski"ye saygısızlık değil, Fazilet'e oy veren milyonlarca seçmene ümit vermektir..

Dileriz, tüm eski ve yeni Faziletliler olayı böyle alır.. Abdullah Gül'ün adaylığı bir "yol ayırımı", bir "isyan" şeklinde değil, yeni bir "yolun başlangıcı" olarak görülür..

ŞAKA

Şevaib Bey!..

Cumhurbaşkanı nasıl bir kişi olsun denilince, herkes aynı cevabı veriyor:
-Şaibeli bir kişi olmasın!..
Demek herkesin aklında aynı endişe var..
Bir "Şevaib Bey", gözünü Çankaya'ya dikmiş durumda..
Herkes onu durdurmak istiyor..
Bakalım bu tepkiler, Şevaib Bey'i yıldıracak mı?

GÜÇLÜ DEMOKRASİ

Yeni bir dönem başlıyor!..

Cumhurbaşkanı kim olursa olsun, Türk siyasetinde, eskisinden farklı bir dönem başlıyor..

Belli ki yeni cumhurbaşkanı, yukarıdan, aşağıdan veya dışarıdan birilerinin zorlaması ile değil, yeterli sayıdaki değişik partilerden milletvekillerinin, uzlaşıp, oy vermesi ile seçilecek..

Ecevit'in ve Bahçeli'nin sürekli vurguladıkları, tüm partilerin uzlaşıp kabul edecekleri bir adayın bulunması çabası, "parlamento-üstü" bir "yarı-Başkan" aranılmadığının da kanıtıdır.

Bu yeni dönemde, Millet Meclisi'nin ağırlığı ve milletvekillerinin özgür iradelerinin gücü, daha fazla hissedilecektir..

"Demirel'e hayır" denilirken, bu olgu bir anda ön-plana zaten çıkmıştı..

Milletin vekillerinin ağırlığı arttıkça, milletin sorunları da, gündemin ağırlıklı maddeleri olur.. Politika, birkaç kişinin kapalı kapılar arasında yaptıkları pazarlıklardan ve aldıkları kararlardan öteye anlam kazanır..

Bu açıdan, "liderler oligarşisi" de, bu yeni dönemde, eski etkisini kaybedeceğe benziyor.

Ve belki, belli bir süre içinde "erken seçim"in telaffuz edildiğini ve yeni bir döneme, yeni bir parlamento ile girmek gereğinin seslendirildiğini de duyarız..