Boylar ile Meyra

Boylar çok sevmişti Meyra'yı, çok. Ömür boyu için değil, ömür ötesi, yani bitimsiz sevmişti Boylar. Meyra da bu sevgiye boyun eğmiş, saygı duymuş, sevmişti Boylar'ı... İkisi bir gökyüzü ışığı, gökyüzünde parlayan ışıklar olmuştu; bu yıldız solmayacak, hiç sönmeyecekti; çünkü ikisi de üzerine titreyip besleyecek, büyütüp daha parlatacaklardı... Ama müslümandı ikisi de, ne güzel, ikisi de suçta bile ortaktı... Boylar, Müslüman olduğu için hapsi boylayınca, Meyra'yı ihmal eder miydi kara tünel kalpliler...

Yıllar sonra "Tünel"den geçip ışığa yürüyen yaşlı Boylar'ın hassas yüreciği nasıl dayanacak şimdi Meyra ile yürüdüğü yerleri görmeğe, oralarda onsuz yürümeğe?!

Dünyanın baş-kasapları, yerel kasapların (çıraklarının) Meyra'nın hayatını karartmasına müsaade edip, sonra müdahalede bulunmuşlardı.

Tünelin neresi yeni, neresi eski; gökyüzü nerede yeni ve parlak, nerede solgun ve ırak; gökyüzü ışığı güneş, tünelin hangi ucunda pırıl pırıl doğup, hangi ucunda kararıp batacak?

İşte, Boşnak müslümanlarının bu acılı hikâyesinin filmi, "Tünel" ismiyle, bütün dünyaya İstanbul'da doğuyor. -Medeniyet aşkın meyvasıysa, İstanbul medeniyetin merkezidir; çünkü İstanbul aşkın merkezidir. Merkez cazibedir, aşk yüzlüleri kendine çeker