Gün geçtikçe eski Ramazanlar'a özlem daha da artıyor. Yeni nesillerin eski Ramazanlar'a dair pek bir fikri yok. Ramazanlar'dan anladıkları Karagöz ve Hacivat gösterileri, çeşitli kurum ve kuruluşlarca düzenlenen etkinlikler... Bakın Ruşen Eşref Ünaydın, eskiye dair bir anıyı nasıl resmediyor.

Lâle Bahçesi'nde ezan okundu: Dinî nidaların üstüne bülbüllerin nağmeleri gülâbdanlardan dökülen damlalar gibi serpiliyordu. Kokulu şimşirler arasından geçtik. Din ve tarih yâdlarıyla dolu gönlüm başımın üstünde yıldızlarla dolu geceye benziyordu. Dehlizlerin sıra sütunları arasındaki loşluğu kırmızı fanuslar mini mini noktalamıştı. Asırları, saltanatları ve vecdeleri tanıyan bu sütunlardan birine yaslandım.

Kulaklarımda surelerin nağmeleri ve gözlerimde mutasavvıfane bir bahar özleten mahmur çini harikaları var!.. Sütun gölgeleri arasında rüya hayaletleri gibi silikleşmiş küçük cemaat işte teravihe kalktı. Her iki rekâtta bir güzel sesler salavât getirmeye başladı. Ve her dört rekât başında Enderunlular bestenigârdan, sabâdan, hüzzamdan, hicaz ve acemaşirandan kadîm besteli Türkçe ilâhîler okuyorlardı.

Zigetvar görmüş gazi soluğu

Öyle bir cûşiş içinde idim ki şu zamanda yaşar bir fani olduğumu yavaş yavaş unutuyordum. Bilmiyordum ki hangi asrın Türküyüm! Dirseğim yanımdaki Enderunludan daha vuzuhla Mısır fethinden dönen yeniçeriye sürünüyordu. Duyduğum nefes, rükûlarda mafsalları çıtırdayan buruşuk yüzlü akağadan ziyade Zigetvar'ı görmüş bir pir gazinin soluğuydu. İmamın geçkin sesi Revan gününden geliyor gibiydi. Her selâm verişte sanıyordum ki dizinde tespih, belinde hançer, bin zünûb ve gurururun istiğfarı için murakabeye varmış bir eski hakanla göz göze geleceğiz. Zira bu tayfların hepsi buralarda, bu sehhâr dehlizde bergüzâr-ı Muhammed'in yanıbaşında saf-beste idi...

Sahabe-i Kiram'ı andım

O bergüzar ki onu Türk milleti en civan demlerinde çılgın âşıklar gibi susuz çöller aşarak, demir kaleler devirerek kucaklamış, ve Resul dudaklarının izhar buyurduğu arzunun şehrine bir yeni mânâ hâlinde getirmişti. Yeryüzünün tanıdığı en büyük ruh âmirinin vücuduna sarılmış, o tendeki raşelere sürünmüş Hırka-ı Saâdet'e bu kadar yakın durdukça ilk sahabeleri andım. Maddî tebcil ve şahane ruhanîyet payânının en yüksek haddini bulmuş bu dairede bizim bin üç yüz otuz yedinci ramazanda kaldığımız şu teravihi acaba onlar Hicaz yıldızları altında ve soğumaya başlamış kumlar üstünde Resul'ün etrafında ilk defalar ne taze bir vecdle eda etmişlerdi!..

Amber kokulu ibadet

İbadetimiz bin amber kokusu içinde idi. Bilhassa secde demlerinde bir su uzaktan, maveradan sesleniyor gibiydi. Bu koku bir gümüş buhurdandan geliyor. Bu su bir somaki çeşmenin lülesinden boşanıyor ve Arapkârî nakışlı bir mermer olukda sırma gibi akıyordu. Bununla beraber Hırka-ı Muhammed'in eteği ucunda güya Kevser'in sesini duyan ve cennetin kokusunu alan müminlerdik.

Müezzin "Elveda yâ şehr-i Ramazan, elveda yâ şehr-i bereket velihsan!" diye nida ediyordu. Ağlayanlar ve inleyenler "Amin, amin" diyorlardı. Ne yapsam ve nasıl olsa bitmesi mukarrer ve muhakkak hayatım için, küçük şahsî arzularım için, hiçbir dua etmedim, hiçbir şey dilemedim. Erdiğim vecdin havası içinde: "Elden yitirip kendimi bî-hûdluğa yettim."

(Ramazan Kitabı - Özlem Olgun, Kitabevi Yayınları, 376 s., Ocak 2000, İstanbul)

RAMAZAN GÜNDEMİ

Üsküdar'da Tiyatro Alaturka'nın "Tahir ile Zühre" oyunu sahne alacak.

BİR AYET

Adalet gösteriniz zira Allah adilleri muhakkak sever. Hucurat, 9

BİR HADİS

Hüküm vermede rüşvet alana da, rüşvet verene de Allah lanet eder. Tirmizi