İtiraf edin ve gülümseyin!

Hristiyan dünyasının günah çıkarma hadisesi, teknolojinin kavşağını dönen yeni kuşaklarca farklı biçimlerde gerçekleştiriliyor.

Kiliseye gidip perdenin arkasındaki rahibe işlediği günahları ya da kırdığı cevizleri uzun uzun anlatmak, bugünün gençlerine pek pratik ve cazip gelmiyor.

Onlar bu ihtiyaçlarını gidermek için teknolojinin kendilerine sunduğu nimetlerden yararlanmayı tercih ediyorlar.

Mesela içlerinden bazıları altı ay kadar önce internette bir site kurarak itiraflarını orada sıralamaya başladılar. Ben gidip bakmadım ama gazetelerde bu sitenin epeyce "ziyaretçi itirafçı"sı olduğuna dair haberler okudum.

Öyle olmuş olacak ki, onların ardından bu defa televizyoncular aynı işe el attı. Channel 4 televizyonunun pilot çekimlerine başladığı "Confess" (İtiraf) adlı programın şimdiden büyük ilgi gördüğü söyleniyor.

İlk denemelerden oldukça iyi tepkiler aldıklarını söyleyen Channel 4 yetkilileri, programı gerçek işi rahiplik olan Dermotto Donnelly'nin sunacağını ve her bölümde yer alacak bir stüdyo konuğunun milyonların gözü önünde itiraflarda bulunacağını bildiriyorlar.

Tabii klasik fonksiyonlarından birini kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kalan kilise devreye girip duruma itiraz etmekte gecikmiyor. Kilise çevrelerinin, "Televizyon herşeyi yargılama hakkına sahip olduğunu nasıl düşünebilir?" şeklindeki sorusuna rahip Donnely'nin cevabı hazır, "Bizim insanları affetmek gibi bir misyonumuz yok!"

Dileyenlerin evlerinden telefon aracılığı ile de katılabilecekleri programın ilk çekimlerinde, bir adam tatil için ayırdıkları parayı karısından habersiz kumarda kaybettiğini, bir genç kız kardeşinin nişanlısını öptüğünü, bir genç de ev arkadaşının diş fırçası ile tuvaleti temizlediğini itiraf etmiş.

Amerikan yapımı bir komedi filmi izlemiştim ve orada da buna benzer bir televizyon programı vardı.

İnsanların vicdanlarını rahat bırakmayan şeyleri bir şekilde itiraf etme ihtiyacını hissetmeleri, bu türden eğilimleri bütünüyle açıklamıyor bana kalırsa...

Madalyonun arka yüzünü görmeden durumu tam olarak kavrayabilmek mümkün değil! Gerek internetteki sanal sayfalara, gerekse televizyon ekranlarına ardı ardına düşen bu itirafları, büyük bir merakla okuyan ve izleyen milyonlarca insan var madalyonun arka yüzünde.

Onların anlatılanlarla doğrudan bir ilgisi yok; ama yine de sıradan insanların sırlarını bir reyting unsuru haline getirebilecek kadar büyük bir ilgi gösteriyorlar bu itiraflara.

Öylesine büyük bir ilgi ki, böyle bir potansiyelin üstüne rahatlıkla ticari yayın projeleri oturtulabiliyor.

Dolayısıyla sıradan günahlar bir mala, bir ürüne dönüştürülerek pazara çıkarılabiliyor.

Bir yanda vicdanları baskı altında tutan bir itiraf etme ihtiyacı, öte yanda hayatın teşhirine fazlasıyla meraklı müşteriler!..

Bir yanda kendi ruhunu gözler önüne sermeyi göze alan bir teşhircilik, öte yanda başkalarının itiraflarıyla kendi günahlarını özdeşleştirerek rahatlayan kitleler!..

Fazlasıyla karmaşık değil mi?

Bir türlü net yaşanamadığına bakarak hayatın ayarlarıyla oynamaya kalkışmanın ne kadar tehlikeli bir şey olduğunu ilk itiraf edenin kim olacağını çok merak ediyorum!

Tabii hangi kanalda yayınlanacağını da!..