Tasfiye!

Mesut Yılmaz'ın SEKA'dan aldığı yara, 18 Nisan sonrası beklenen tasfiye işlemlerinin beklenenden daha hızlı bir şekilde tahakkuk edeceğini gösteriyor. Bu, çokları için öngörülebilen dolayısıyla da şaşırtıcı olmayan bir konsepttir. Siyasal tasfiye; aktüel karşılığı ile "merkez sağın birleşmesi", 40 kez deli olduğu telkini yapılan birisinin durumu kabullenmesi gibi bir olgu, psiko-politik bir süreç haline gelmiştir. Birleştirmek isteyen de, birleşmeye konu olanlar da aynı nakaratı, "sağda birleşme şart" cümlesini tekrarlayıp durmaktadırlar. Hasta, durumu dolaylı da olsa kabullenmiştir zira, tasfiye olacak olanın kendisi değil diğeri olduğunu zannetmektedir. Hasta yakınları da son seçimlerde desteklerini yüzde 12 ve 13'e indirerek mukadder ölüme hazır olduklarını ilan etmişlerdir.

Demirel bile gittikten sonra

Mesut Yılmaz ve Tansu Çiller'e yönelik şiddetli bir tasfiye arzusu olduğu muhakkaktır. Bu arzunun beklenenden erken yüzeye vurması, Süleyman Demirel gibi yerinden oynatılması çok güç görülen bir politik olgunun kesin ve tartışmasız tasfiyesinden kaynaklanmaktadır. Hal böyleyken, hedefe yönelecek kurşunun öldürücü olup olmaması önemli değildir. Yılmaz'ın suçluluğu kamuoyu tarafından kolaylıkla kabul edilebilecek Türkbank gibi bir dosya ve hatta diğerleri dururken, fazlasıyla yoruma açık SEKA'dan Yüce Divan'a gönderilme girişiminin gerekçesi de budur. Yılmaz'ı, herhangi bir dosyadan suçlu ilan etmekten daha önemli olan, onu siyaseten geriletmek ve bulunduğu yerde kalamaz hale getirmektir. Büyük bir ihtimalle Genel Kurul'da aklanacak olsa bile, bu durumun kendisine sunacağı avantaj asla, "aklanmadan kabineye girmem" tafrasının yerini tutamayacak ve oturmayı düşündüğü koltuk hangisiyse ondan iyice uzaklaşmış olacaktır.

Öte yanda... Yılmaz'ın yıpranmasından en büyük çıkarı sağlayacağı bilinen Çiller'in bu işlemi kendi nam ve hesabına gerçekleştirme gücü bulunmadığına ve güç dengeleri okunduğunda hiçbir hayırseverin "Yılmaz'sız merkez sağ" gibi bir güçü, "o kadın"a aktarmayı aklından bile geçirmeyeceği ortada olduğuna göre, sıranın üç vakte kadar DYP liderine geleceği de aşikardır. ANAP ve DYP sözcülerinin Meclis'in soruşturma yöntemi karşısında sarfettikleri ortak cümleler ve komisyonlardaki kritik dayanışma mesajın epeyidir alındığını gösteriyor. Bu, Çiller'i Yılmaz'ın içine düştüğü fevkalade müşkül duruma sevinemeyecek kadar tedirgin eden bir mesajdır.

Hükümetin ömrü

Peki, tasfiyeler merkez sağın aynı çatı altına toplanmasını sağlar mı? Görünen o ki hayır. Çünkü, bu proje ortaya atıldığında 18 Nisan seçimleri yapılmamıştı. Şimdi ise, her iki partiden daha prestijli ve kredisi yüksek bir başka sağ parti bulunuyor. MHP, üzerinden tasfiye işlemi yapılmasına rıza göstererek hem akreditasyon sorununu ebediyyen çözdüğünü düşünmekte hem de sağdaki konjonktürel liderliği kalıcılaştırdığına inanmaktadır.

Hangi güç yönlendiriyor olursa olsun, Yılmaz'a karşı kazandıkları pozisyondan yansıyan MHP'nin iktidar döneminde kendi varlığı için ürettiği en yüksek voltajlı pozitif elektriktir. MHP liderinin, iktidar ortaklığının devamına ilişkin pervasız tutumunu da seçenek zenginliğine dair bir işareti olarak okumak abartılı bir yorum olmayacaktır. Aksine, Mumcu soruşturmasındaki aczi ile kendisini torpilleyen bir koalisyonun "istikrar" bahanesiyle ayakta durabileceğini tekrarlayıp durmak abartıdır.

İstikrar denilen şeyi tahakkuk ettirecek olan nihayet; Türkiye'nin "sınırlı sorumlu dönüşümü"nü önüne konulacak bir program çerçevesinde tatbik edecek bir hükümetten ibaret değil midir?