Orta yaşın bayram borcunu ödemesine dair

 
Bayramlar bayram gibi değilse orta yaşın vebalinedir. Çünkü bayram hayatı ortalar; bayrama ortamı ise orta yaşlar hazırlar.

Bugün arife. Bütün arifeler gibi güzel bekleyişlerin umudunu taşıyor. Yarın bayram. Kulağa ne kadar hoş geliyor. Çünkü bayram kelimesinin içine bütün güzellikler bütün umutlar sığıyor. Son ramazan orucunun vedasına bayramın neşesi karışıyor. Evet bayramın neşesi. En ümitsiz anlarda, en hastalıklı demlerde bile yine içinizin bir köşesini ısıtacak bir bayram neşesi bulunur daima. İster bugüne ait olsun, ister yarına, isterse düne. Bayram bir demet ışıktır ruha düşen. Bayram bir demet ışıktır derinlerden kopup yüzde tebessüm eden.

Dünyada şunca acı yaşanırken ve bu acıyı en çok ta yarın bayram yapması gerekenler yaşarken; rüzgarın bağrında, dayanıksız ve dayanaksız bir çadırda onca yokluğa yeni bir deprem korkusunun karıştığı yerde... Küçücük çeçen çocukların -20 derecede yaşam savaşı verdikleri zamanda... Hangi bayram, hangi neşe diyeceksiniz. Neşe Allah'ın armağanıdır. Hüznün çemberi tamam olduğunda, Allah kuluna bir demet ışık lütfeder. Bu ışıktır yangından kuytular kuran, bu ışıktır ölümün elinden hayt kurtaran.

Bayram hayatı ortalar. Acı ve neşe, ağlayan nar gülen ayva olur bayram sabahlarında. Acısı ziyade olanlar bile, bayram sabahını başka sabahlardan daha bir güzel kılmak için harcar içindeki son enerjiyi. En çok harcayanlar ve harcaması gerekenler orta yaşlılardır. Bayramlar bayram gibi değilse orta yaşın vebalinedir. Çünkü bayram hayatı ortalar; bayrama ortamı ise orta yaşlar hazırlar. Ömrünün tam orta yerinde midir/değil midir bilinmese bile, orta yaş erbabı hüznü ve neşeyi ortalamayı bilen olmalıdır. Hayatın tam orta yerinde duran gönlü, bir yandan çocukların, gençlerin dünyası için sevinçli bir telaş, öbür yandan yaşlıların dünyası için vefa hazır etmelidir. Ve her hazırlığın içine bir tutam neşe. Hani vazife icabı yapar gibi değil de aşk ile yapılan işlerin heyecanıyla tutuşturulmuş bir tutam neşe. Orta yaşın vazifesi neşelenmek değildir; neşeyi bulup getirmektir Kaf dağının ardından.

İnsan büyüdükçe uzaklaşır. Önce kedi çocukluğundan. Sonra çocukların dünyasından. Tekrar çocuk oluncaya kadar. Hani elden ayaktan düşüp bir bebek şefkatine muhtaç oluncaya kadar. Yazık ki fakirdir gönüller, bir bebeyi sarıp sarmalayan, onu büyütüp yürüten sabır, yaşlı bir insana glediğinde kurur son damlasına kadar. Her ne kadar bayram bir çocuklar için bir de yaşlılar için dense de, yaşlılara meylediş vazife icabıdır. Şairin, hayatın tam ortasında saydığı yaş var ya, otuz beşten sonrası hani, her şeyi güzelleştirmek onların borç hanesinde takılı kalmıştır. Orta yaş bir türlü kendisini bulamamıştır ki, gidip Kaf dağının ardındaki neşeyi bulup getirsin. O bulamadıkça orta yaş tabloları yeniden düzenlenir olmuştur. Yüz yıl öncesi otuz beş yaş ölmek için uygun sayılıyordu. Dünyadan da ka^mını almıştı hani. Bugün otuz beş biraz daha gayret edilse, hani otuzlu yaşlarını sürenlerin haleti ruhiyesine bakılarak düzenlense, kuşaklar arasındaki yeri rahatlıkla ergenlik çağının içine düşüverecek.

Her hanenin bayram sevinci orta yaşın vazifesi. Ne yaşlıdır, hüzünlenmeye hakkı olsun; ne gençtir bir türlü bulamadığı kendini, hayatın dolaşık yollarında aramaktan yorulmuş olsun; ne çocuktur kurduğu hayallerin yıkılmaması için, tutunacak birine muhtaç olsun.

Ey orta yaş erbabı! Ödeyin artık borçlarınızı da bayramlar bayram gibi olsun. Gündelik hayatın bütün teşrifatı yaşamak için sizin elinizi bekliyor. Sizin bayram için geriye doğru saymanızı. Bugün arife tatlı telaşın son günü.

Bayramınız mübarek olsun ve dahi bayramınız bayram gibi olsun!