Kıbrıs'ta Ankara'ya isyan

Kuzey Kıbrıs'ta, Ankara'nın 'uzaktan kumandalı bağımsızlık' anlayışına karşı sesler yükselmeye devam ediyor. Öğretmenler Sendikası'nın, 'Ankara, ne paranı, ne paketini, ne de memurunu istemiyoruz' şeklindeki gazete ilanı üzerine ortalık yine karıştı...

Ermeni meselesi devam ederken öteki ' milli ' meselemize yeniden döndük.

Gerçi henüz pek döndük sayılmaz. Medya, Silopi'de 'HADEP'li iki yeneticinin gözaltında kayboluşlarıyla ilgili iddiaları görmezden geldiği gibi, Kıbrıs'ta son olanlara da gözünü kapamış durumda...

Zaten Kürt meselesi, Ermeni meselesi ve Kıbrıs, Türkiye'nin yıllardır değişmez meseleleri. Devlet, siyasi partiler, medyanın ve sivil toplum örgütlerinin büyük bölümü bunlara, 'millî mesele' de diyor.

Bu meselelere, bir çeşit dokunulmazlık kazandırmak amacıyla...

Oysa Türkiye, na kadar tartışmaktan, politika üretmekten kaçarsa, bu meseleler o kadar büyüyor ve uluslararası sorun olarak karşısına çıkıyor.

Kıbrıs'ta sorun var. Bunu kabul etmek gerekiyor.

Kuzey Kore ile Güney Kore bile neredeyse birleşiyor.

Dünyada, duvar ve tel örgülerle ortadan bölünmüş şehir olarak bir tek Lefkoşa kaldı.

"Hayır, oradaki fiili Türk varlığı sorun çıkmasını engelliyor. Kıbrıs'ta barış ve istikrar var" demek kuyruklu bir yalandır.

Kendimizi aldatmaktır.

Zaman zaman görmezden gelip, gündemimizden çıkartıyor oluşumuz, Ada'da sorun olmadığını göstermez.

Bütün uluslararası sorunlarımızda Kıbrıs karşımıza çıkıyor.

Türkiye diyor ki, Kuzey Kıbrıs bağımsız bir devlettir. Bunu bütün dünya tanımalıdır. Rumlar da bunu tanımadan Türkiye masaya dahi oturmaz.

Mesele bu bağımsızlık anlayışında düğümlenmektedir.

Türkiye Avrupa Birliği meselesinde olduğu gibi, yine oyunun kurallarını değiştirerek kendine göre bir bağımsızlık kavramı ortaya çıkartmıştır, herkesin ona uymasını istemektedir.

Nasıl bir bağımsızlık anlayışıdır bu? Kıbrıs'ın özel şartlarına özgü, 'uzaktan kumandalı'...

Türk parasının geçerli olduğu, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının pasaportsuz girip çıktığı, Merkez Bankası Başkanı ve Güvenlik Kuvvetleri Komutanı Türkiye tarafından atanan, memurlarının maaşı Türkiye tarafından gönderilen, uluslararası ilişkileri Türkiye tarafından yönlendirilen, iç politikası yine Türkiye tarafından kontrol edilen bağımsız bir devlettir Kuzey Kıbrıs...

Ve Ada'da Türkiye'nin askeri varlığı bulunmaktadır. Askeri ve sivil yetkililer yeri geldiğinde, Kuzey Kıbrıs'ın Türkiye için stratejik ve askeri bakımdan kesinlikle vazgeçilmeyecek bir bölge olduğunun altını çizmektedirler.

Tabii bu durumda, yani Güney'in ayrı bir devlet olarak Avrupa Birliği'ne girmesi ve Kuzey'in de, Türkiye ile entegre olması ya da bu halde kalması durumunda, güneyden de Yunanistan'la fiilen sınırdaş olacağımıza ilişkin gerçekliliğe bir cevap verilemez..

Bu şartlardaki bir toprak parçasına günümüzde 'bağımsız' denebilir mi?

Bu nedenle de kimse tanımıyor Kuzey Kıbrıs'ı.

Bana kalırsa Türkiye de pek istemiyor bunu. Eğer böyle bir şey olursa, uluslararası alanda ' bağımsızlık' neyi gerektiriyorsa ona uymak zorunda kalabilir.

Zaman zaman Ada'daki Kıbrıslılar da bu yapay duruma karşı çıkıyorlar.

Ada'daki Kıbrıslılar diyorum, çünkü 1974'den, Türkiye'nin Kıbrıs'a müdahalesinden bu yana nüfus yapısının değiştiği ve Kıbrıslılar'ın artık azınlıkta kaldığı bilinen bir durum.

Geçenlerde, Türkiye'nin dayattığı ekonomik pakete karşı çıkan Öğretmenler Sendikası'nın bir gazetede yayınladığı ilan yine kıyameti koparttı.

İlanda, "Ankara ne paranı, ne paketini, ne de memurlarını istemiyoruz" deniliyordu.

Bunun üzerine klasik mekanizma çalıştı ve Kıbrıslı liderlerin suçlayıcı demeçlerinin ardından polis, sendika merkezini basarak yöneticileri apar topar gözaltına aldı.

Denktaş, ilanı verenleri hainlikle suçlayarak, "Bu ancak Rum tarafından gelen bir bildiri olabilir" şeklinde bir açıklama yaptı. Ortalık yine karıştı.

Oysa öğretmenler, "Ankara'nın" diyorlardı. Türkiye'nin değil.

Bu lafı imkan bulsa Türkiye'de hemen her bölge dile getirecek. Ankara'dan yaka silkmeyen mi var?

Birkaç ay önce de, Avrupa Gazetesi'nin Türkiye aleyhtarı yayınları üzerine, gazetenin sahip ve yazarları için bir generalin, 'Rum casusuluğu' suçlaması yaptığını hatırlıyoruz.

Tabii, bu suçlamaların düzmece olduğunun mahkemece kanıtlandığını da...

Kıbrıslılar'ın, zaman zaman Kıbrıslılıkları'nı hatırlamaları, bu sorunun çözümünü istemeleri ve Rumlar'la yeni bir devlet yapılanması içinde bir arada ya da yan yana yaşayabileceklerini söylemeleri hiç istenmiyor. Bu Türkiye'nin ve Türkiye gibi düşünen politikacıların -başta Denktaş- hiç işine gelmiyor.

Kıbrıslılar'ın çoğunluğu diken üstünde, statüsü belirsiz bir toplum olmaktan kurtulmak, istiyor. AB vatandaşı olabilmek istiyor. Refah, özgürlük ve demokrasi istiyor.

Eski düşmanlıkların ve kinlerin ortadan kalkmış olduğuna inanıyor. Geçmişteki şiddet sayfalarının tarihte kalmasını ve artık ileriye bakılmasını istiyor.

Ama boşuna... Bu niyetler, zaman zaman bu şekilde sert dışa vuruşlar şeklinde ifade edilse de, ne Türkiye ne de Denktaş'ın bir çözüm istemediği artık biliniyor. Denktaş iktidar erkini kaybetmek istemiyor.

Türkiye ise, -Kıbrıs'ın Türkiye için bir kara para aklama merkezi ve uluslararası uyuşturucu trafiğinin önemli bir köşetaşı oluşu nedeniye dokunulmazlığa sahip olduğu, iddiaları bir yana- , "Sorun çıksın düşünürüz" anlayışını dış politikasının temel direği yapmış olduğu için çözüm istemiyor.

Kürt sorununda, Ermeni sorununda nereye kadar gidebildiği ortada.

Bakalım Kıbrıs sorununda nereye kadar gidebilecek?