"Sana seni anlatacağım mektuplar bırakmak istiyorum. Kendini bulacağın. Bir başına kaldığında benden izler taşıyan. Bir fotoğraf gibi gülümsesin istedim bu satırlar ellerinde" diyor Mine Alpay Gün, kızı Ranuna'ya yazdığı mektuplarında.

Ranuna'ya yitirilmiş çocukluk

Okuyucunun günlük bir gazetedeki yazılarından tanıdığı Mine Alpay Gün'ün Ranuna'ya Mektuplar'ı kimi zaman edebî bir tad verse de, günün olaylarına dair yorumları ve ders verir bir edayla kaleme alınan bölümleri okuyucuyu o sıcaklığın içinden çekip çıkarıyor. 'Keşke üzüm bağlarındaki çocukluğumuza tanık olabilseydin, babaannemin ağzında iyice güzelleşen masal kahramanlarının çıra ışığında raksedişine, üzüm doldurulan odaların o nefis kokusuna da tanık olabilseydin' diye hayıflanır kızıyla paylaşamadığı çocukluğu için Mine Alpay Gün. Ama en azından bilmesini ister Ranuna'nın bu yitirilmiş zamanları ve güzel insanlardan bahseder kızına, ağaçlardan, kuşlardan, sulardan bahseder mektuplarında...

Ranuna'ya Mektuplar, Beyan Yayınları