Remzi Matur ile müzik sahbeti

Remzi Matur, tanıdığım en geniş polisiye roman bibliyografıdır. Yalnız Türkiye'de yayınlananları değil, başka ülkelerde yayınlananları da izler. Bu konuda kendisine müracaatta bulunan yayıncılara da danışmanlık hizmetinde bulunur. O, bunun yanında müzikle de ilgilidir. İcracı olarak kendini gizlese de, müzik araştırmacısı ve özellikle sanat müziğimiz konusunda derleyici olarak çalışmaları bulunmaktadır. Bir süredir haftalık Tutanak gazetesinde, kendine ayırdığı "Müzik Köşesi"nde düzenli olarak müzik yazılarını yayınlıyor. Bu yazılarda, musikişinaslarımızla ilgili bilmediğimiz, merak ettiğimiz yeni yeni bilgiler öğreniyoruz. Geçtiğimiz haftalarda, Matur, bu köşesinde, bizimle gerçekleştirdiği bir sohbetten derlenmiş bir mülâkata yer verdi. Kendisinin de belirttiği gibi, bir cumartesi gezintimiz esnasında, 5-6 saat boyunca müzik üzerine sohbetimiz oldu, Remzi Matur o süre boyunca ayak üstü notlar aldı. Yayınlanan mülâkat da o notlara dayanıyor. Remzi, çoğu kimsenin doğrudan benim dikte ettiğim veya bantlara kaydetmedilmek suretiyle gerçekleştirilen konuşmalarda bile rastlanan hatalara düşmemeyi başarabilmiştir. Sanıyorum benim ifadedeki zaafımdan kaynaklanan bazı yanlış anlaşılmalar olmuş, onları düzeltmek istiyorum.

Yayınlanan mülâkat (Tutanak: 4 Eylül 2000, s. 10) tümüyle okunduğunda, benim Münir Nurettin Selçuk hayranı olduğum gibi bir izlenim çıkıyor. Münir Nurettin, benim takdir ettiğim musikişinaslardan biri olmakla birlikte, takdirim hayranlık düzeyinde değildir. Onun bütün eserleri asgari bir kaliteyi tutturmuştur, ama ben onun bütün eserlerini aynı ölçüde beğenmem, benim onun eserleri arasında en çok beğendiğim "Söyle Sevgili"dir. Münir Nurettin, icrada, müziğimizin kırılma noktalarından birinin ve belki de ilkinin temsilcisidir. O, 30'lu yıllarda, ilk defa hafız tarzının icradaki kırılmasını sağlamıştır. İkinci kırılma 50'li yıllarda Zeki Müren tarafından gerçekleştirilmiştir. Bu arada, Zeki Müren'in, mülakatta belirtilen eserinden çok, Saba makamında ve çok genç yaşta bestelemiş olduğu (onyedi yaşında) "Zehretme Hayatı" isimli şarkısından yana oyumu kullanabileceğimi söylemeliyim.

Türkü veya şarkı formunda beğendiğim sesler arasında belki benim söylemeyi ihmal ettiğim başka isimler de bulunuyor. Ad belirtmenin sakıncalarının farkındayım. Ama öyle adlar var ki, anılmadığı takdirde onlara haksızlık yapılma ihtimali ve sakıncası doğar ve böylece anılmaları gerekir. Bu mülahaza ile bir Neriman Tüfekçi'nin adı anılmalıdır. Ayrıca Melahat Pars, Semahat Özdenses (aynı zamanda besteleriyle), Afife Ediboğlu, Mustafa Çağlar, Ekrem Güyer, Nevzat Güyer; gene türkü formunun ustalarından Zehra Bilir; 50'li ve 60'lı yıllarda temayüz etmiş Behiye Aksoy, Sevim Tanürek, Nesrin Sipahi.. adı anılacaklar arasında sayılmalıdır. Kuşkusuz daha pek çok anılmaya değer ad vardır, ama hepsini sayıp dökmek ne mümkün!

Bir de türkü yöresi olarak favorim saydığım Urfa, Diyarbakır, Elazığ, Malatya adlarına Sivas'ı eklemem gerekiyor.

Ben, edebiyatta olduğu gibi müzikte de takdir ettiğim isimlerle beni etkileyen isimleri ayırıyorum. Takdir ettiklerimin sınırı, beni etkileyenlerden kat kat fazladır. Her takdir ettiğimi şahsiyetin beni etkilediğini söylemem mümkün değil.