Ne yaptın Gülüm?

Ok yaydan çıkmış gayri... Dön desek, döner mi acaba?.. Türk voleybolunda müstesna bir yeri olan Ahmet Gülüm, kendine yakışır bir final gecesiyle voleybola veda ettiğini açıkladı.

Veda öncesi, voleybola emeği geçen herkese plaket sundu, teşekkür etti genç başkan; gönül aldı...

Düzeyliydi, bilgiliydi, dinamikti ve yaptıklarıyla da Türk voleyboluna bir işlev bir dinamizm getirmiş; vizyonunu genişletmişti...

O'nun sayesinde çıta yükseldi, kalite arttı ve Türk voleybolu dışa açıldı; bunları herkes biliyor. Anlatmaya gerek bile duymuyorum.

Olimpiyatevi'nde yaptığı veda konuşmasında Gülüm, usta bir tiyatrocu, usta bir yönetmen ve çok okunan bestseller bir romanın yazarı gibiydi... İçinden Gülüm geçen Türk voleybolunun geçmişini ve yaptığı aşamaları sunarken öyle bir görüntülü anlatım getirdi ki ekrana, adeta büyülendik.

Ve o büyülü, o efsunkar ortamda kendimizi Türk voleybolunun serüvene kaptırmışken Gülüm'ün şok eden açıklaması geldi:

"Voleyboldan kopuyorum!..."

Salon buz kesti, donduk kaldık...

Ufkumuz karardı, salon karardı: Gözümüzü açtığımızda da Ahmet Gülüm'ün konuştuğu kürsüde bir adet "kırmızı gül" buluverdik. Kırmızı aşk demek, sevgi demek...

Salonda gözlerimiz aradı Gülüm'ü, göremedik. Sonra ekrana düştü görüntüsü, veda sözlerini oradan izledik:

"Sizleri o kadar seviyorum ki, bunca güzelikten, bunca beraberlikten sonra yüz-yüze vedaya gücüm yetmedi. Hepinize teşekkürler. Allah'a ısmarladık..." Doğrusu çok üzüldük. Ağlayanlar, mendil kullananlar, başını pişkin pişkin sallayanlar oldu etrafımızda... Ama dedik ya, ok, yaydan çıkmıştı bir kere...

Türk voleybolunun her anında, her alanında O'nu görüyorum...

Onun için de "GÜLE GÜLE" demiyorum...