Hoşgeldin manasına

Öyle bir gidişi vardı ki, sanki "üç vakte kadar mutlaka geleceğim" der gibiydi. Kürşat Bumin'in Yeni Şafak'taki veda yazısını hatırlayanlar, bu sözüme hak verecektir. Basın dünyasını iyi bilen Kürşat Usta kadar, biz de biliyorduk günün birinde tekrar bulaşacağımızı. O gün, bugünmüş.

Bizde güzel bir gelenektir, ev sahibi (ya da meclisin eskileri), gelen birine itibarını göstermek için, kalkar yer verir. Anadolumuzda ve Trakyamızda ve bugün sınırlarımız dışında kalan yerlerde devam edip gelmekte olan bu âdeti, biz de sayfamızda göstermekteyiz. Hoşgeldin manasında, sayfada bir "şekil yaptık" harbi tarafından. Ayrıyeten, konunun önemine binaen, eski bir şiirimizle "hoşgeldin"i pekiştirelim istedik.

GİTME BİR DAHA

Ya burdasındır ya değil, arası yok bunun
Mâdem ki geldin, gitme bir daha
Elele verelim ki gür çıksın sesimiz
Uykuda girmeyelim ışık dolu sabâha
Mahmûr bakışlar bize yakışmaz

İş değil takvim yapraklarını saymak
Gel şu hoyrat zamana vuralım mührümüzü
Erguvanlar açarken bahar ortasında
Dalında bülbüller söylesin türkümüzü
Karınca sayarak vakit öldürmek iş değil

Bir soylu türküdür sevdâ dilimde
Söyler giderim sehere doğru
Bu aşkın filizi büyüdükçe içimde
Karanlıkta rastlanan kara kedidir korku

Kutsal sevgilere hazırlanalım dipdiri
Sevgiler ki bir türlü bölüşülmeyen
Sönmesin yüreklerde yeni ümitler
Çakan şimşek zinciri kırmasın âniden
Yerinden oynamasın kiremitler

Sen de bilirsin ki geceyarısı nâra atılmaz
Boş yere ürkütürüz sevgi çiçeklerini
Bir atmaca gökte şekiller çizerken deli deli
Pehlivanlarla çimenlerde yatılmaz
Eğilip toprağı dinlerken bir sağır
Ve bir kör işaret ederken uzakları
Sen istediğin kadar bağır
Gittikçe çatallaşan sesine kimse katılmaz
Vakit ister geç olsun, isterse erken
Bil ki her neslin yükü diğerinden ağır

Bir incecik perdedir iki nefes arası
Gün gelir soluğun birden tükenir
Zamânla kabuklanacaksa kalanların yarası
Neden herkes diğerine teselli verir

Bir çocuğun gökte kayboluyorken gözleri
Canlanır gittikçe dalgın bakışlar
Fayda vermez Lokman'ın sözleri
Yeni sabahlara besteler yapar kuşlar

Ders

Bir bilge bir göletin başında oturmaktadır dikkatini susuzluktan kırılan bir köpeğin devamlı olarak gölete kadar gelip tam su içecekken kaçması çeker.

Dikkatle izler olayı köpek susamıştır ama gölete geldiğinde sudaki kendi aksini görüp korkmaktadır bu yüzdende suyu içmeden kaçmaktadır. Sonunda köpek dayanamayıp kendini gölete atar ve kendi aksini görmediği için suyu içer.

Bilge, düşünür ve benim bunda öğrendiğim şu oldu der: "Bir insanin istekleri ile arasındaki engel çoğu zaman kendi içinde büyüttüğü korkulardır. Kendi içinde büyüttüğü engellerdir. İnsan bunu aşarsa istediklerini elde edebilir."

Ama biraz daha düşününce aslında gerçek öğrendiği şeyin bundan farklı olduğunu görür. Asıl öğrendiği şey insanın bir bilge de olsa, bir köpekten bile öğrenebileceği bir bilginin varolduğudur.

Bu yüzden ne varsa paylaş senden de öğrenilecek bir şeyler vardır diğer insanlariçin. Her insanın bir hikayesi ve söyleyecek bir sözü vardır.

Efsane adam

Yıllaaar önce bir efsane adamdan söz edilirdi. Ona kısaca "Tantan" denilirdi. Ortalığı kasıp kavuruyordu, suçluların amansız takipçisiydi.

Bendeniz onu çok eskilerde kalmış bir adam sanırdım. Tıpkı Tarkan ya da Ulubatlı Hasan misali... Meğer değilmiş, öyle değilmiş, ben gördüm, siz de gördünüz. Bizim gibi, 'yaşayan' bir adammış ve daha yapacak çook işi varmış. Ferhat Ünlü'nün "Şövalyelere Karşı Tantan Kasırgası" yazı dizisine başlarken eskilere daldım.=

Mesut Bey, şu AB yolunun nerelerden geçtiğini bir seferde sayıverseniz, daha iyi olmaz mı? Uğraştırmayın bizi.

---

---

« Geri Dön