Nerede kalmıştık!...

İnsanoğlunun kader çizgisi nedir, nasıldır bilinmez... Hele hele biz gazetecilerin... Alınyazımızda o kadar çok şey yazıyor ki, ayı ayına, yılı yılına tutmuyor. 1970'li yılların tam ortalarında, Cağaloğlu'ndan Topkapı'ya taşınan Tercüman Gazetesi'nde genç bir spor muhabiri olarak göreve başladığımda kendi kendime düşünmüştüm... Artık burası son durak... Üç-beş yıllık gazetecilik yaşantımdan sonra geldiğim Tercüman Gazetesi'nin, benim için son nokta olacağını sanmıştım. Ancak, gelin görün ki, bizim o son durak diye düşündüğümüz Tercüman, daha uzun çok uzun bir yolun başıymış... Bugün ne Tercüman Gazetesi var ne de biz oradayız.

Tercüman'da yaşadığımız o çok güzel o çok hareketli ve -hepsinden önemlisi- gazeteciliğin onur ve haysiyet dolu günlerinden sonra, bir de baktık ki, öncülüğünü Güneri Civaoğlu'nun yaptığı ve rahmetli Kemal Ilıcak'ın "kral" dediği Necmi Tanyolaç ile birlikte kendimizi Güneş Gazetesi'nde bulduk... Güneş'in şaşaalı günleri Bab-ı Ali'ye yeni bir hava getirmişti. Gazeteci, daha çok kazanır, ailesinin geçimini zorlanmadan temin eder olmuştu. Güneş, iddialı tırmandığı Bab-ı Ali yokuşunda büyük gazetelere rakip oldu ve zaman zaman da onları geçer hale geldi. O alınyazımızda yazıyormuş ki, Necmi Tanyolaç'ın oturduğu Spor Sorumlu Müdürlüğü koltuğuna, yıllar sonra ben oturdum ve tam 3,5 yıl, o güçlü, o muhteşem kadroyla Güneş'in spor servisini yönettim. Yeni İstanbul, Son Havadis derken, son durak bellediğimiz Tercüman'dan sonra yolumuzdan Güneş'te geçti. Gazetecilik deneyimi olmadan sadece Kapital'le gazeteciliğe giren Asil Nadir'in, Güneş'i karartmasından çok önce buradan da yolumuz ayrıldı.

Türkiye Futbol Federasyonu'nda Basın Müşavirliği görevini sarı basın kartı taşıyan gazeteci olarak başlatmak ve Şenes Erzik bey ile bir yıl çalışmak yine kader çizgimizin bir parçasıymış.

Artık burası son olur dediğimiz günlerdi. Türkiye'nin ilk özel televizyonu "Star" ekranda istediği spor gazeteciliğini yapmak üzere spor sorumlu müdürlüğünü teklif etti. Güneş'te yaptığımız başarılı çalışmaları izleyen Ahmet Özal ve Cem Uzan, TRT'den getirdiği 6 profesyonel televizyoncunun arasına spor müdürü olarakta beni aldı. Türkiye'de yazılı basından görüntülü basına giden ilk gazeteci olarak burada da üç yıl spor sorumlu müdürlüğü görevinde bulundum. Ve derken oradan Akşam Gazetesi ve daha sonra da HBB Televizyonu. İşte kader çizgimiz ve işte spor gazeteciliğinde geçen uzun yıllarımız.

Şimdi, dostlukları baki eski dostlarla Yeni Şafak'ta bir aradayız. Yıllarca beraber çalıştığım genç, dinamik ve en önemlisi hatasız çalışan, o görevdeyken gazeteyi gönül rahatlığı ile teslim edebildiğim arkadaşım Hüsamettin Acar, şimdi bu sayfaların sorumlu müdürü. Yeni Şafak'ta yazmak güzel, Hüsamettin Acar'a destek olabilmek de güzel. Alın yazımızda, kader çizgimizde bugünler de varmış...

Dileğimiz gazete için de, bizim için de hayırlısı olur...

Yine bu sayfalarda görüşmek üzere.