Dikkat! Fırsat bu fırsat

İki yıl kadar önce, bugünkü batık banka operasyonlarının gürültüsü başka bir karanlık dehlizde; mafya babalarının ard arda kelepeçelenmesi olaylarında yaşanıyordu. Şimdi hepsi cezaevlerinde gün sayan kimi efsanevi birçok mafya babası, devlet tarafından eliyle konmuş gibi kıskıvrak yakalanmış ya da Türkiye'ye iadeleri sağlanmıştı. O günlerden bugüne Alaattin Çakıcı, Sedat Peker, Sedat Şahin, Sarı Avni, Ayvaz Korkmaz gibi isimleri masallara konu olacak kadar şöhretli birçok mafya babası ve Erol Evcil gibi mafya unsurları ele geçirilmişti. Birçoğu bir zamanlar devlet adına çalışan, MİT, polis ya da asker tarafından çeşitli gerekçe ve görev tanımlarıyla eğitilen bu adamlar bir tür tasfiyeye tâbi tutulmuşlardı.

Bağırsak temizleme

O zamanlar iş, devletin resmi haber ajansında il il Türkiye Mafya Haritası yayınlayacak kadar da ileriye götürülmüştü. Birdenbire çıplak kalan bir zamanların muteber ve akredite silah tüccarı Ertaç Tınar bu durumu "Türkiye bağırsak temizliyor" sözüyle pek güzel izah etmişti. Doğru, Türkiye bağırsak temizliyordu.

Ama, işlerin tıkır tıkır yürümesi üzerine o günlerde bazı kesimlerde "Acaba, buradan bir temiz toplum operasyonu çıkar mı?" umudu da peydah olmuştu. Çıkmadı, çünkü bu sınırları belli bir temizlik, büyük ihtimalle bir tür yenilemeydi. Türkiye, yıllardır devlete mafya usûlleriyle iş gördürten siyasi ve bürokratik kadroları hesaba çekemedi.

Devlet olmadan asla

Bugün... İçleri göstere göstere boşaltılan 5 batık bankadan birisi üzerinde yoğunlaşan temiz toplum esprisini de bu tehlike bekliyor. Olayın seyri iki yıl öncekini andırmakta yani; perde arkasına sarkma umudu giderek zayıflamaktadır. Egebank'ı belki de "en üst düzeyde" ama hiç şüphesiz "üst düzeyde" politik-bürokratik bir destekle boşaltan Murat Demirel kadar, perde arkasındaki isimlerin de suçlu olduğu ayan-beyan ortadayken, oralara uzanmanın formülü bulunamamaktadır. Üstelik bu formülün arandığı da şüphelidir.

Asıl gerçek; batırılan 5 bankadan en az üçünün akşamdan sabah batacağı sokaktaki vatandaş tarafından dahi bilinmesine rağmen, kimlerin bu gerçeği görmezden geldiği, bu baknaların içinin boşaltılmasına göz yumduğu, destek verdiğinde gizlidir. Murakıp raporlarının örtbas edilmesinde ya da gerçeği örtbas eden murakıp raporlarında gizlidir. Çiğer kedinin karnında olmadığına ve bu bankaların sahiplerinin Karun kadar zengin olduğu bilindiğine göre, milyonların gözü önünde irileşen servetlere seyirci kalınışında gizlidir.

Ve elbette ki bütün bunların, siyasi ve bürokratik himaye olmadan gerçekleşebilmesi mümkün değildir.

Türkbank bile hükümet yıkmıştı

Türkiye'yi 18 Nisan erken seçimlerine götüren olay, dönemin Başbakanı Mesut Yılmaz'ın Türkbank satışına "siyasi yolsuzluk" karıştırmasıydı. Olayın ortaya çıkması üzerine hükümet yıkıldı ve Türkiye seçime gitti. Beş bankanın içinin göstere göstere boşaltılması ve iddiaların kabine üyelerine kadar sıçraması Türkbank'tan aşağı kalır bir skandal, ondan daha küçük bir siyasal trajedi değildir. Hepsinin, "dürüst" bir Başbakan döneminde yaşanması ise olayı traji-komik hale getirmektedir. Ecevit şimdi, elinde kağıt-kalem istikrar maliyetini hesaplıyor olmalıdır. İstikrarı korumanın maliyeti sadece 5 banka için, 8 milyar dolara yükseldiğine göre, yeni kaynaklar gerekecektir!

Türkiye, batık bankaların gerçek suçlularını ortaya çıkarırsa sadece bağırsaklarını değil ellerini ve hatta yüreğini de temizleyebilir. Bunun yolu da, bankalarını batıran Murat Demirel'i, Cavit Çağlar'ı, Ali Balkaner'i hesaba çekerken, onlara yol verenleri de onların büyüyüp semirmesine izin veren sistemi de sorgulamaktan geçiyor.

Yoksa, batık banka "kasırga"sını, tıpkı Susurluk gibi sonu heyecanla beklenen bir dizi film olarak izler, sonra da sıkılmaya başlarız.

Fırsat bu fırsattır!