Bir de intihara teşebbüs etmiş ama kurtarılarak yeniden hayata dönmüş genç kızların düşündüren hikayeleri var. Bir anlamda, öbür tarafın sınırından dönüp gelenlerin anlattıkları yani.. Araştırmalarım sırasında intihar eden insanlar arasında çoğunluğun varoşlarda yaşayan yoksul ailelerden olması, daha önce anlatılanları doğruluyor. Ancak yine de onlarla bire bir konuşarak içinde yaşadıkları toplumdan kendilerine yansıyan olumsuzlukların, üzerlerinde nasıl etkiler bıraktığını, onların ağzından dinlemenin doğru olacağına inanıyorum.

Batman'da intiharlarla ilgili o kadar çok hikaye anlatılıyor ki, hangisinin doğru hangisinin uydurma olduğunu ayırt etmekte zorlanıyor insan..

Bazı intihar olaylarının aile baskısından, dedikodulardan kaynaklandığı bir gerçek. Bilim adamlarına göre, ilaçla intihara kalkışan kadınların eylemi daha çok bir uyarı niteliğini taşıyor. Yani, aile içinde kendisini ifade edemeyince sıkıntısını, canıma kıyarım, tehditiyle belirtmeye çalışıyor. Silah, iple asma, yüksek bir yerden atlama ise, keskinlikle ölmeye karar verenlerin yöntemleri.

Dedikodu intiharları

Dedikodu yüzünden meydana gelen intihar girişimlerinden birinin kahramanı olan S.N isimli genç kız, çocukluğunda başından geçen talihsiz bir kazananın izlerini taşıyor.. İsminin yazılmasını istemeyen genç kız, yaklaşık 7 yaşlarındayken evinin merdiveninden düşüyor. Bu sırada kızlık zarı zedeleniyor. Aile ve yakın akrabalar durumdan haberdarlar. S.N, büyüyüp genç kızlık çağına geldiğinde birini seviyor. Aileler gençlerin evlenmesi için hazırlıklara başlıyorlar. Yaklaşan düğün günü için davetlilere çağrı bile yapılmış. Tam bu sırada damat adayının arkadaşlarından biri, "Başka kız bulamadın mı? evlenmek üzere olduğun kız bakire değilmiş, nasıl kabul edebiliyorsun?" diye söylenmiş. Bunun üzerine damat adayı vazgeçince, gururu incinen S.N de intihara teşebbüs etmiş.

Okumasına izin verilmeyince

Üç kez intihara kalkışan 14 yaşındaki A.B.'nin tek derdi ise, okumak. Yaşına göre çok zeki, bölgedeki kadınların ancak okuyarak özgürleşebileceklerini söylüyor. A.B.'nin bu denli okuma isteğine karşılık, baba "Artık seni okula göndermeyeceğiz" diyerek örtünmesini istemiş ve arkasından da yaşını büyütmüş. Babanın bu tutumu aynı zamanda, evliliğe hazır ol, her an seni isteyecek olan birine verebiliriz, anlamına geliyor. Kendisine dayatılan bu durum karşısında çaresiz kalan A.B. bir kutu hap içerek intihara teşebbüs etmiş. Çocuk yaşta olmasına rağmen, "Okuyamazsam, öğrenemezsem evlendiğimde doğuracağım çocuklarıma ne verebilirim ki?" diye soruyor. Aile, kendi içine dönük, kapalı ve kimseyle bu konuyu konuşmak istemiyor. Ne A.B. ne de diğer kız kardeşlerinin ev dışına çıkma izinleri yok. Onlar da binlerce genç kız gibi aileleri tarafından çizilen kaderlerine boyun eğiyorlar.

30 milyona 10 nüfus

Pazar Yeri semtinde oturan Nafiye Kaya, Batman'da defalarca intihara teşebbüs etmiş bir başka kadın. Genç yaşına rağmen 6 yıllık evli ve bu süre içinde bir defasında böcek ilacı içerken, bir defasında ipi boynuna geçirirken, geçtiğimiz ay da kendisini Batman Çayı'nın azgın sularına bırakmak isterken kurtarılmış. Her seferinde Nafiye'yi ölümden kurtaran birileri çıkmış ama, henüz onu içinde bunaldığı hayattan kurtaracak kimse çıkmış değil. Ayrıca, Nafiye'nin bundan sonra intihar etmeyeceğine dair bir garanti de yok.

Kocası 30 milyon lira aylıkla çobanlık yapıyor. Nafiye, 6 çocuk annesi ve kocasının ikinci karısı.. Kuma'sının da iki çocuğu var, ailenin toplam nüfusu on kişi ve hepsi tek gözlü bir gecekonduda yaşıyor. "Kocamın getirdiği 30 milyon liranın 10 milyon lirası kiraya gidiyor, geriye kalan 20 milyon lirayla bir ay geçinmek zorunda kalıyoruz. Sadece ekmek alsak bile bu para yetmiyor" diyor.

Batman'da mecburi ikamet

Nafiye, içine düştüğü çaresizliğe isyan ediyor, "Böyle yaşamaktansa ölmek daha iyi geliyor bana. Çünkü ben de insanca yaşamak istiyorum, çocuklarımın iyi yetişmesini istiyorum. Giyinmek istiyorum, evimde buzdolabı, televizyon, koltuk yerlerde halı olsun istiyorum ama bütün isteklerim sadece hayalimde kalıyor."

Nafiye, önceleri köyünde yaşayan sıradan bir genç kız iken, köylerinin zorla boşaltılması üzerine ailesiyle Batman'a göç etmiş. Şehirde açlıkla yüz yüze kalınca geri köye dönmek istemişler ama izin verilmemiş.

Nafiye'ninki bir nevi şehirde mecburi ikamete tabi tutulmak olmuş. Gittiği psikolog, maddi durumunuz düzelirse bir şeyin kalmaz, demiş.. Nafiye, en çok buna kızıyor..

"Bir çıkış yolunu bulmak en azından ruh halimi rahatlatmak için gitmiştim, o dalga geçer gibi maddi durumum düzelene kadar beklememi istiyor. Aslında önceki hayatım daha iyiydi. Köyümde kendi şartlarımda yaşıyordum, koyunlarım, keçilerim vardı. Ne bileyim sahip olduklarımla yetiniyordum. Tanımıyordum başka bir dünyayı. Her şeyi burada gördüm ama sahip olmanın imkansızlığını da biliyorum artık."