Selçuk K. (Küpçük), Ordu'da, iki ayda bir hazırlayarak çıkardığı tek formalık dergi olan "kum yazıları"yla; kendi deyişiyle "her türlü yazınsal iktidara/statüye/sisteme, legal organizmaya, popülerleşmeye, boyalı holding edebiyat/sanat dergilerine, güncel/magazinsel/yanılsamalı hayata, mevcut statükoya, global dağıtım mekanizmalarına, (...)" ve bunların uzantılarına karşı bir 'direniş' sembolü olarak gördüğü ve yine kendi deyişiyle "bir hayli ilkel yöntemlerle (daktilo, el yazısı, kesme-yapıştırma, fotokopi, elden dağıtım) hazırlanan ve bu yöntemleri kutsayan 'red' cephesinden seslenmeyi sürdürüyor. Selçuk Küpçük'ün bireysel çabalarla örülü bu tavrını, hem hakim anlayışa kafa tutan çıkışı, hem zor bir göreve talip oluşu, hem de ifade ettiği çizgiyi taşrada olmak pahasına sabit ve anlamlı kılması bakımından son derece saygı değer bulduğumu dile getirmeliyim öncelikle.. Bu 'fundemental' tavrın, zaman içinde daha da boyut kazanmasını diliyorum.

Kum yazıları, Nisan/Mayıs aylarını içeren son nüshasıyla 12. sayısına ulaştı. Daktiloyla ve az sayıda hazırlanıp, sanıyorum alternatif dağıtım kanallarıyla okuyucusunun karşısına çıkıyor ve dolayısıyla "fanzin" türü bir yapılaşmanın dekoratif öncüllerinden biri olmayı fazlasıyla hak ediyor.

Derginin dokusuna baktığımızda, ilk göze çarpan özellik, kum yazıları'nın muhalif/'anarşist' rûhlu kimliğini oluşturan ana eksenin, kendine, Selçuk K. imzalı teorik alt-yapıya ilişkin değerlendirme metinleriyle hareket/işlerlik alanı bulması olgusu.. Bu bağlamda, deneme türü metinler kaleme alan diğer imzaların, bu ana çizgiye eklemlenerek hayâtiyet ve bütünlük kazandığını söylemek mümkün.

Dergide basılan şiirler için aynı şeyi ifade etmek biraz zor, bana kalırsa. Zira, kum yazıları'nın şiirleri/şairleri, hiç de "illegalitenin", "yeraltının" algı dünyasını yansıtabilecek denli yeni bir dil oluşturan ve bu anlamda, şiir okuyucusunun gerek estetik dünyasını, gerek yerleşik alışkanlıklarını, gerekse beğeni düzeylerini sarsıp yıkabilecek herhangi bir etkiye/güce sahip değil! (En azından, bu yazıyı yazarken elimin altında duran 11 ve 12. sayının şairleri/şiirleri için böyle.) Bilâkis, bu şairlerin şiirleri, pek âlâ, diğer edebiyat dergilerinde de yayımlanabilir (nitelik açısından, belki de kimileri yayımlanmaz) bir vasat içeriyor. Oysa, anladığım kadarıyla kum yazıları'nın misyonu ve varlık/varoluş amacı, "benzeşik"/"verili" olanlar karşısında alternatif hareket/dolaşım kanalları önermek ve mümkün olduğu ölçüde bunu hayata geçirmek şeklinde özetlenebilirse eğer; dergi bakımından, 'undergraund' şiir alanının büyük bir boşluk doğurduğu iddia edilebilir.

Bu arada, derginin 12. sayısında Selçuk K. imzalı "Şiirin eve dönüşü: 80 sonrası yazılan şiire yeniden bakmak" başlıklı değerlendirme yazısına sinmiş görünen anlayışın, metin içinde geçen kimi şiir/figürlerin ve dönem dergilerinin 80 şiirine katkıları bağlamında, kâğıt üstünde karşı çıkıldığı hâlde tam anlamıyla "egemen söylem"in, "statüko"nun, "yazınsal iktidar"ın tek boyutlu ve fanatik bakışıyla, başka bir ifadeyle farklı dünya görüşlerine sahip şairlerin 80'ler şiirine vâkî birtakım verimli katkılarını inkârcı bir tutumla unutturucu veya geçiştirici yaklaşımla, yani o gayri sahih ön-kabullerin çeşitli varyantlarıyla bire bir örtüşen bir karakter arzettiğini belirtmek durumundayım. Yeri gelmişken sormak istiyorum: 80'li yılların şiirine bakarken, sayılan o kadar imzanın yanında, örneğin bir Necat Çavuş'u, bir Hüseyin Atlansoy'u, bir Mehmet Ocaktan'ı, bir Cafer Turaç'ı veya bir Sami Baydar'ı anmadan ve bu gibi isimleri Türk şiirine kazandıran dergilerin bağlamını araştırıp tespit etmeden, nasıl olur da bu şiir dönemi hakkında doğru, objektif, hak tanır, güvenilir ve dolayısıyla paylaşılabilir neticelere ulaşabilirsiniz; bu mümkün mü?

Değindiğim son husus, bir ayrıntıydı elbette. Her neyse... Farklı bakışlar olacak; bu doğal. Önemli olan, kum yazıları'nın sesini koyultması.. Umuyor ve temennî ediyorum...

İHSAN DENİZ

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu