Hani "Bir yaşıma daha girdim" denir ya, bu da öyle bir şey. Bazı generallerin Korkut Eken'e destek çıkmak için yaptıkları açıklamada aracı olarak medya kullanıldı; ancak açıklamaya yer veren medya organları, aynı açıklama kendilerine gelmediği için "Bu nasıl oldu?" sorusunu yönelten başka medya organları karşısında sus pus olmuş durumdalar.

Generallerin açıklaması kelimesi kelimesine aynı biçimde üç gazetede yer aldı: Hürriyet, Sabah ve Gözcü... Bunlardan Hürriyet ve Gözcü'nün sahipleri Aydın Doğan; Sabah aynı grupta değil, ama Economist dergisinde çıkan mülâkattan, ülkemizin en büyük medya patronunun, zor duruma düşen Sabah'a maddi destek sağladığını biliyoruz...

Generallerin açıklamasının yalnızca bu üç gazeteye gönderilmesini ilk ele alan Milliyet oldu. "Masama böyle bir haber düşse, hiç durmaz ben de yayınlardım" dedi gazetenin yönetmeni. Yine de bir rahatsızlık duyuyor olmalı ki, açıklama sahiplerinin 'hangi gazeteden hangi gazeteci' ile görüştüklerini hatırlayamamaları garabetini gündeme getirip, haberi yayımlayan gazete yöneticilerinden, "Metin size nasıl geldi?" sorusuna cevap vermelerini istedi. Dün de, Radikal gazetesi yönetmeni, olayı irdeleyen bir yazıyla tartışmaya katıldı. Generaller bazı gazetelerde yayımlanan açıklamalarına sonradan da sahip çıktıkları için, Radikal yönetmenine göre, ortada söylendiği gibi 'şâibe' yoktu. 'Andıç' benzetmesini de 'yersiz' buluyordu Radikal yönetmeni. Sadece, Hürriyet ve Sabah iyi gazetecilik yapamamış (Hürriyet daha az, Sabah daha çok suçlu) ve ellerine geçen haberi geliştirememişlerdi.

Bu tartışmanın en ilginç yönü, medyamızın 2002 yılındaki gerçek fotoğrafını çekmesi. Tartışmanın taraflarına baktığınızda hemen anlıyorsunuz: Artık iki tarafında da aynı gruptan medya organlarının yer aldığı tartışmalar dönemi başladı. Grup gazetelerinden biri veya birkaçının verdiği bir haberi, yine aynı grubun bir veya birkaç gazetesi eleştiriyor. Eleştirinin ne kadar sudan olduğunu da fark etmiş olmalısınız: Birbirlerini görüp konuşmak için vesile aramaları gerekmeyen, aynı çatıyı paylaşan, günlerinin büyük bölümü beraber geçen gazete yöneticileri, kolayca öğrenebilecekleri (muhtemelen öğrendikleri) gerçeği, kamuoyu önünde tartışıyorlar... Bizler de, "Vay canına" diyoruz, "Ne kadar demokrat gazeteler, ne cesur yazarlar var!"

Bizimkisi 'hâriçten gazel okumak', daha doğrusu kardeş-kardeşe yazışan meslektaşların tartışmasına limon sıkmak gibi olacak, ama ne yapalım? Onlar, ülkede gazete okuyan her 100 kişiden 80'nin tercih ettiği grup gazeteleri dışından gelen aykırı görüşlere gözlerini zaten kapalı tutuyorlar. Bu bakımdan, yazacaklarımın kafa konforlarını bozacağını sanmıyorum.

Korkut Eken'e destek vermek üzere hazırlanmış ve üç gazetede tek sözcüğü değiştirilmeden aynen yayımlanmış haberin 'hangi gazetenin hangi muhabirine' verildiğini merak ediyorlar, değil mi? Onları meraktan kurtarayım: O açıklama hiçbir gazetenin hiçbir muhabirine verilmedi. Onların da bildiği gibi, Hürriyet, Sabah ve Gözcü'ye aynı anda servis yapan bir 'muhabir' türü ülkemizde bulunmuyor... Böylesine önemli bir haberi kendi çabalarıyla elde eden bir muhabir ve gazetesi, başarısını, başkalarıyla neden paylaşsın ki? Açıklamada adları kullanılan generallerin ilk anda sergilediği söylenen şaşkınlık ise, metinden kendilerinin de yayınlandıktan sonra haberdar olduklarının işareti.

Buraya kadar yazdıklarımda 'anlaşmış' isek, günlerdir tartışılan olayın nasıl meydana geldiğini de keşfetmişiz demektir. Yakın zamanlarda birçok vesileyle gündeme gelmiş, hiç de yabancımız olmayan bir yöntem bu. Haberin gelişme biçimi de 'bildik'. Hatta, sonrasında patlayan 'hangi gazeteci' tartışması bile, kuşkunuz olmasın, tartışanlar farkında olmasalar dahi, önceden planlı...

Bugünlerde herkes bir şeylere şaşıyor ya, ben de Mehmet Yılmaz ve İsmet Berkan gibi gazetecilerin 'tecâhül-i ârifâne' (anlamını bilmeyenler bir sözlüğe bakıversinler) sergilemelerine, hatta iz şaşırtmaya kalkışmalarına şaşıyorum.

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu